«Για σιγά ρε παιδιά ».

Η Γενική κατάσταση .

Ο πρωθυπουργός τρέχει στην Αμερική να κερδίσει συμπάθειες και να πείσει ότι είμαστε μια ανερχόμενη οικονομική δύναμη ( μην ξέροντας κανείς πόσο έχει φτάσει πια αυτό το έρημο δημόσιο χρέος) ενώ λίγες ημέρες πριν έχει ενημερώσει  ότι ερχόμαστε απευθείας από την «Αναγέννηση  όταν βέβαια εμείς τότε είχαμε Τουρκοκρατία . 

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευση κάνει εσωκομματικές εκλογές και αναμετράται με τον εαυτό του . Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας λείπει !!! Είναι στο Βιετνάμ , και μας πληροφορεί από εκεί για τις κοινές αξίες που έχουμε με τους Βιετναμέζους ( οι θεσμοί δεν σχολιάζονται) .Πρωτότυπος και πάλι ο  Γ.Γ του ΚΚΕ μας ξανά υπενθυμίζει ότι «όλοι ίδιοι είσαστε»              ( εκτός από τον εαυτό του).

Η ειδική κατάσταση .

Η Υφυπουργός κ. Δόμνα Μιχαηλίδου διαπιστώνει  ότι πολλά χρόνια κράτησε αυτό το «χαμόγελο» του παιδιού και αποφασίζει να το κάνει «κλάμα». Η Υπουργός Παιδείας σκέφτεται να κάνει δύσκολη την ζωή στα παιδάκια ενός σχολειού στους «Ωρεούς» της Εύβοιας ενώ η Υφυπουργός της κ.Ζέττα Μακρή «μπλοκάρει» τους λογαριασμούς της στο Facebook για τους «χιλιοσταυρομένους» προ 14ετιας αδιόριστους  επιτυχόντες του ΑΣΕΠ (ΑΣΕΠΙΤΕΣ 2008), διότι την ενοχλούν τα σχόλια τους. 

Επιστέγασμα όλων αυτών είναι οτι το μοναδικό στην Ελλάδα Παιδοκαρδιοχειρουργικό Κέντο  «Αγία.Σοφία» το οποίο επί 2 σχεδόν χρόνια παραπαίει αναγκάζει τα νεογνά να πηγαινοέρχονται μεταξύ Ωνασείου  και άλλων νοσοκομείων για χειρουργηθούν Ο υπουργός Υγείας  και οι συναρμόδιοι παρατηρούν με απορία το «φαινόμενο». 

Τέλος τις τελευταίες τους προσπάθειες κάνουν οι οδηγοί Ι.Χ. προκειμένου να κάνουν ακόμα χρήση βενζίνης πριν αποφασίσουν να κάνουν την τελευταία τους επένδυση στις εγχώριες ή διεθνείς «πατινοποιείες».

Η πραγματική κατάσταση.

Αν ζούσε ο Luigi Pirandello ξανά ερχόταν στην ζωή και έμενε στην Ελλάδα πιθανώς θα ξανά γράφε ή το «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» ή το «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα» . Με μεγαλύτερη επιτυχία από ότι τα είχε γράψει πριν. Γιατί είμαστε ακριβώς η «ενσάρκωση» ενός  αλεπάλληλου  αυτοσχεδιασμού  χωρίς συγγραφέα.

Και όλα αυτά μεταξύ «Σασμού» και «Γης της ελιάς»