“ Ο χρυσός και ο τενεκές ”

Εάν η σύγχρονη οικονομία χαρτινού χρήματος καταρρεύσει, ο χρυσός μπορεί να μην έχει άμεση χρήση αλλά καθώς ο πανικός θα εξαπλώνεται και οι άνθρωποι θα αγωνίζονται για τις βασικές τους ανάγκες τελικά θα επικράτησει ως το μέσο ανταλλάγης και αποθήκευση αξίας.

Χρυσός κανόνας (Gold standard) είναι το πρώτο σύστημα συναλλαγματικών ισοτιμιών, σύμφωνα με το οποίο το νόμισμα ήταν μετατρέψιμο σε χρυσό σε ορισμένη τιμή και αντίστροφα και επιτρεπόταν η ελεύθερη εξαγωγή του χρυσού στο εξωτερικό.

Τα νομίσματα είχαν μια κεντρική ισοτιμία έναντι του χρυσού και με βάση αυτή την ισοτιμία προέκυπταν οι διμερείς ισοτιμίες των νομισμάτων. Ήταν δηλαδή ένα σύστημα σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών. Oι ΗΠΑ προσχώρησαν στο σύστημα το 1879, το οποίο λειτούργησε ικανοποιητικά μέχρι τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μετά από αυτόν παρατηρήθηκε ευρεία διακύμανση των νομισμάτων σε σχέση με την τιμή του χρυσού και παρεμβάσεις των κερδοσκόπων στο μηχανισμό.

Το σύστημα τροποποιήθηκε με τις συμφωνίες του Bretton Woods, το 1944, ενώ το νόμισμα των ΗΠΑ ήταν το μόνο που παρέμεινε μετατρέψιμο σε χρυσό μέχρι το 1971.

 Οι άνθρωποι είναι συντροφικά ζώα. Προτιμούμε τη συντροφιά άλλων ανθρώπων (σε διαφορετικούς βαθμούς) από την πλήρη ανεξαρτησία. Είναι πιο εύκολο να δουλεύεις σε ομάδες παρά να προσπαθείς να τα καταφέρεις μόνος σου. Αυτό το ανθρώπινο γνώρισμα μας αναγκάζει να βρούμε τρόπους συνεργασίας, κάτι που με τη σειρά του μας οδηγεί να βρούμε τρόπους ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών εύκολα και αποτελεσματικά. Ο χρυσός παρέχει την άνεση της αειφορίας.

 Ο χρυσός είναι η λογική επιλογή για αυτήν την ανταλλαγή. Εάν προκληθεί καταστροφή, έτσι ώστε να μην υπάρχει πλέον το χρήμα και το σύστημα που το υποστηρίζει, θα επανέλθουμε στο χρυσό. Αναμφισβήτητα, ο χρυσός είναι μια από τις ελάχιστες ουσίες στη γη μαζί με το ασήμι με όλες τις ιδιότητες για αυτή τη δουλειά, συμπεριλαμβανομένης της αειφορίας. Ένα κομμάτι χρυσού μπορεί να μην έχει άμεση φυσική αξία για το άτομο που το κρατάει, αφού δεν μπορεί να το φάει ή να το πίεί, αλλά εάν η κοινωνία συμφωνήσει να μετατρέψει το χρυσό σε νομίσματα σε ένα σύστημα ανταλλαγής αγαθών, τότε αυτό το νόμισμα θα αναλάβει αμέσως μια πολύ μεγάλη αξία. 

Αυτό που ήταν αρχικά μη βρώσιμο θα μπορούσε να γίνει ένα δείπνο σε ένα εστιατόριο ή σε μεγαλύτερες ποσότητες ένα ακίνητο ή ένα αυτοκίνητο, για παράδειγμα. Από μια στοιχειώδη προοπτική, ο χρυσός είναι η πιο λογική επιλογή για ένα μέσο ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών. Το μέταλλο είναι αρκετά άφθονο για να δημιουργήσει νομίσματα αλλά αρκετά σπάνιο ώστε να μην μπορούν όλοι να τα παράγουν. Ο χρυσός δεν διαβρώνει, παρέχοντας ένα βιώσιμο απόθεμα αξίας και οι άνθρωποι έλκονται σωματικά και συναισθηματικά από αυτόν. Οι κοινωνίες και οι οικονομίες έδωσαν αξία στον χρυσό, διαιωνίζοντας έτσι την αξία του. Ο χρυσός είναι το μέταλλο στο οποίο θα επιστρέψουμε όταν οι άλλες μορφές χρήματος πάψουν να λειτουργούν, πράγμα που σημαίνει ότι ο χρυσός θα έχει πάντα αξία στις δύσκολες αλλά και στις καλές στιγμές.