Η Τουρκία δεν μας μισεί τόσο για την επανάσταση του 1821 ούτε για τους βαλκανικούς πολέμους που η Ελλάδα τριπλασίασέ το μέγεθος της ,αυτό που δεν μπορεί να χωνέψει είναι ότι ο ελληνικός στρατός βρέθηκε το 22 να διεκδικεί ζωτικά σημεία της υπαρξιακής της οντότητας και υπόστασης.
Αυτό που έγινε τότε δεν ήταν κάτι απλό, η Τουρκία είχε μπει σε έναν πολύ μεγάλο κίνδυνο όπου η καλύτερη διέξοδος για αυτήν, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα θα ήταν τουλάχιστον να διαμελιστεί η χώρα. Κανείς δεν είχε βρεθεί μέχρι τότε να προσπαθήσει να καταφέρει ένα χτύπημα στην καρδιά της πρώην οθωμανικής αυτοκρατορίας,από τότε που αυτή ιδρύθηκε.
Μπορεί μετά την πτώση του τελευταίου της σουλτάνου να μην υφίσταται οθωμανική αυτοκρατορία αυτή καθεαυτή, πάντοτε όμως έως και σήμερα βέβαια ,το απωθημένο αυτό των τούρκων βιώνεται σε υπέρτατο βαθμό. Όταν λοιπόν βρίσκεται αίφνης ελληνικός στρατός να απειλεί την ίδια την Άγκυρα αυτό είναι κάτι που ο τουρκικός εθνικισμός δεν θα το συγχωρήσει ποτέ στην Ελλάδα.
Εξάλλου αυτός ήταν και ο σημαντικότερος λόγος που ανάγκασε τον Κεμάλ να μεταφέρει την πρωτεύουσα από την Ευρωπαϊκή Κωνσταντινούπολη στα ενδότερα της Ασίας στη Άγκυρα, για τον φόβο των Ιουδαίων μελλοντικά
Όχι μόνον ο Ερτογάν αλλά όποιος και να είναι πρόεδρος της Τουρκίας για τα επόμενα χρόνια δεν θα μπορέσει εύκολα να ξεπεράσει το σοκ που υπέστη η χώρα το 1922. Αυτός είναι και ο λόγος που μπορεί να καταντά η επαναληπτικότητα του κουραστική ,αλλά όμως δεν θα πάψει ποτέ να είναι βίωμα τόσο για την Τουρκία αλλά και για την εκάστοτε Τουρκική ηγεσία,το «κερασάκι στην τούρτα.
Είναι φανερό ότι ποτέ οι γείτονες μας δεν μας υπενθυμίζουν τι συνέβη στην επανάσταση του 21, ούτε κατά τη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων.Για αυτούς είναι ένα τετελεσμένο γεγονός το οποίο εν πάσει περιπτώσει μπορεί να δικαιολογηθεί και από το ότι οι Έλληνες πήραν αυτό το οποίο τους αναλογούσε κατα την δική του πάντοτε κρίση. Αυτό όμως που δεν μπορούν να ξεχάσουν και να συγχωρέσουν είναι ότι απειλήθηκε η δική τους ύπαρξη κατά τρόπο πολύ επικίνδυνο, αφού αν η Ελλάδα νικούσε τότε κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ποια θα ήταν η τύχη της σημερινής Τουρκίας.
Ασφαλώς για μας ήταν μία επώδυνη ήττα, αλλά και για την Τουρκία ένας εφιάλτης που θα τον βιώνει καθημερινά όσο θα υπάρχει.
Γι’αυτό λοιπόν ο Ερτογάν και ο κάθε πιθανώς επόμενος μετά από αυτόν, θα μας βρίζει ,θα μας ξανά βρίζει και θα μας απειλεί στον αιώνα τον άπαντα.
Ήταν ασφαλώς μια νίκη των Τούρκων αλλά μαζι και ένας εφιάλτης που δεν θα τους αφήσει ποτέ να πανηγυρίσουν πραγματικά.
Με εκτίμηση
Παναγιώτης Κουντουριώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γηξκ.