Ο προεκλογικός Ελληνο-Τουρκικός πόλεμος

Ο κατάλογος των χωρών που υποφέρουν από την τουρκική επιθετικότητα είναι μακρύς.  Η Τουρκία κατέχει το ένα τρίτο της Κύπρου.  Έχει χρησιμοποιήσει τα F-16 και τις ειδικές δυνάμεις της κατά των Αρμενίων.  

Ιρακινοί αξιωματούχοι λένε ότι η Τουρκία έχει πλέον δημιουργήσει 68 φυλάκια στο έδαφός της, που κυμαίνονται σε μέγεθος από μικρές θέσεις σε επίπεδο διμοιρίας έως μια βάση πλήρους μεγέθους.  Η τουρκική αεροπορία βομβαρδίζει το Ιράκ κάθε βράδυ.  Η Τουρκία καθαρίζει εθνοτικά ολόκληρες συνοικίες στη βόρεια Συρία.  Οι αρπαγές υφαλοκρηπίδας άλλων χωρών  από μέρους του θα έκαναν τους δημιουργούς της China's Nine-Dash Line να κοκκινίσουν.

 Σε αυτό το πλαίσιο, οι αυξανόμενες απειλές του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά της Ελλάδας θα πρέπει να ανησυχήσουν.  Πράγματι, η ένταση μεταξύ των δύο μελών του ΝΑΤΟ δεν είναι κάτι καινούργιο και προϋπήρχε του Ερντογάν για δεκαετίες.  Τέσσερις παράγοντες, ωστόσο, κάνουν τη σημερινή κρίση διαφορετική.

 Πρώτον, ο Ερντογάν είναι ανοιχτά ρεβανσιστής.  Επιδιώκει να αναθεωρήσει —πάντα υπέρ της Τουρκίας— την αιωνόβια Συνθήκη της Λωζάνης που καθόρισε τα σύνορα της Τουρκίας με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία.  

Υποστηρίζει ψευδώς ότι η Ελλάδα παραβιάζει τις συμφωνίες αποστρατικοποίησης και Τούρκοι πολιτικοί μέχρι και τον εταίρο του συνασπισμού του Ερντογάν και ηγέτη του εθνικιστικού κόμματος Devlet Bahceli καθώς και τον υπουργός Άμυνας Hulusi Akar υποστηρίζουν περαιτέρω ότι πρέπει να κατέχουν όλα τα νησιά ανατολικά της μέσης γραμμής στο Αιγαίο Πέλαγος.  Η Τουρκία δεν περιορίζει τέτοιες προκλήσεις σε χάρτες.  Τα τουρκικά τζετ παραβιάζουν τακτικά τον εναέριο χώρο ελληνικών νησιών όπως το Καστελλόριζο.  Οι δηλώσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ εμποτισμένες με αμφίπλευρο πνεύμα χειροτερεύουν τα πράγματα.

 Με απλά λόγια, η Τουρκία παραβιάζει τον ελληνικό εναέριο χώρο και κατέχει κυπριακό έδαφος και όχι το αντίστροφο.  Ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν θα πρέπει να το καταστήσει σαφές.  Η ηθική ισοδυναμία και τα ψέματα δεν αποτελούν βάση για ειρήνη και δικαιοσύνη.

 Δεύτερον, η οικονομία της Τουρκίας καταρρέει.  Ο Ερντογάν ανέβηκε στην εξουσία πριν από δύο δεκαετίες στο πλαίσιο της εκτεταμένης δυσαρέσκειας για τον πληθωρισμό, της αδυναμίας της τουρκικής λίρας και της διαφθοράς της άρχουσας ελίτ.  Σήμερα, ο πληθωρισμός ξεπερνά το 80 τοις εκατό, η τουρκική λίρα έχει χάσει περισσότερο από το 80 τοις εκατό της αξίας της τα τελευταία πέντε χρόνια και ο Ερντογάν και η οικογένειά του, ανεξήγητα με κανένα νόμιμο μέσο, ​​έχουν γίνει δισεκατομμυριούχοι.  

Επειδή ο Ερντογάν έχει ασκήσει δικτατορικό έλεγχο επί της Τουρκίας και έχει εκδιώξει, φυλακίσει ή περιθωριοποιήσει οποιαδήποτε αποτελεσματική αντιπολίτευση, δεν μπορεί να αποφύγει την ευθύνη για τη δεινή κατάσταση της Τουρκίας.  Αντίθετα, επιδιώκει μια κρίση για να αποσπάσει την προσοχή.  Η κατάληψη των ελληνικών νησιών και η τόλμη της Αθήνας να δράσει θα ήταν η τέλεια εκτροπή.

 Η ίδια δυναμική είναι στο παιχνίδι καθώς η Τουρκία οδεύει προς τις εκλογές.  Στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, υπάρχει μια τάση προς ευσεβείς πόθους: Πολλοί που μεριμνούν για τη σχέση ΗΠΑ-Τουρκίας αναγνωρίζουν πόσο προβληματικός μπορεί να είναι ο Ερντογάν, αλλά ελπίζουν ότι οι ψηφοφόροι που έχουν κουραστεί από τις υπερβολές του απλώς θα τον εκδιώξουν στις εκλογές του επόμενου έτους.  

Χρησιμοποιούν αυτή την ελπίδα για να αμβλύνουν τις  οποιεσδήποτε κινήσεις για να μην λογοδοτήσει  η Τουρκία στο πλαίσιο της διαδικασίας πολιτικής των ΗΠΑ.  Το πρόβλημα εδώ, ωστόσο, είναι ότι ο Ερντογάν, ο οποίος έχει περιγράψει τον εαυτό του ως υπηρέτη και ιμάμη της Κωνσταντινούπολης, δεν θα συναινέσει ποτέ στη λαϊκή βούληση.  

Η πραγματικότητα είναι ότι εάν ο Ερντογάν πιστεύει ότι έρχεται μια ήττα στις κάλπες με μια πολύ μεγάλη διαφορά για να αλλοιώσει το αποτέλεσμα , τότε θα πυροδοτήσει μια κρίση και θα κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να έχει μια δικαιολογία να αποφύγει εντελώς τις εκλογές.  Για τον Ερντογάν, ένας πόλεμος με την Ελλάδα θα ήταν η τέλεια λύση.

 Τέλος, η κυβέρνηση Μπάιντεν έκανε λάθος.  Ενώ ο Τζο Μπάιντεν ανήλθε στο γραφείο πιο ανθεκτικός στις ψιθυριστές γοητείες του Ερντογάν από τους προέδρους Τζορτζ Μπους, Μπαράκ Ομπάμα ή Ντόναλντ Τραμπ, η ομάδα του έκανε ένα σημαντικό βήμα προς τα πίσω τους τελευταίους μήνες, ειδικά με την υποστήριξή  πώλησης F-16 στην Τουρκία.  Ίσως ο Μπάιντεν και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν πίστευαν ότι αυτό θα καθησυχάσει τον Ερντογάν μετά την απώλεια του F-35 από την Τουρκία και θα ενθάρρυνε την Τουρκία να βοηθήσει την Ουκρανία.  Ωστόσο, είχε το αντίθετο αποτέλεσμα: ο Ερντογάν ερμήνευσε την κίνηση του Μπάιντεν τόσο ως πράσινο φως για να εντείνει τις επιθέσεις στους γείτονές του όσο και ως σήμα ότι η Τουρκία θα μπορούσε να αγοράσει επιπλέον πυραύλους S-400 από τη Ρωσία χωρίς συνέπειες.  Εν τω μεταξύ, η Τουρκία παίζει ένα διπλό παιχνίδι με την Ουκρανία, κάνοντας τόσα πολλά για να βοηθήσει τη Ρωσία να ξεφύγει από τις διπλωματικές και οικονομικές συνέπειες των πράξεών της, όπως η Κίνα, το Ιράν ή η Βόρεια Κορέα.

 Ένας πόλεμος με την Ελλάδα είναι πιθανό να έρθει, όχι για οτιδήποτε έχει κάνει η Αθήνα, αλλά επειδή ο Ερντογάν θέλει απεγνωσμένα να αποσπάσει την προσοχή από την αποτυχία και τη χρεοκοπία.  

Τα ερωτήματα που πιθανότατα θα χρειαστεί να απαντήσει η κυβέρνηση Μπάιντεν εντός ενός έτους είναι τι μπορεί να γίνει για να αποτραπεί η επιθετικότητα της Τουρκίας, τι μπορούν να κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες για να μπορέσει η Ελλάδα να αποφύγει τα τουρκικά drone, αεροσκάφη και πυραύλους και εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν πραγματικά   εάν ένα μέλος του ΝΑΤΟ επιτεθεί σε έναν επίσης πιστό σύμμαχο του ΝΑΤΟ.

Πηγή : Ahval