Με ποιον είναι η Ουγγαρία;

Ο William Nattrass είναι ανεξάρτητος δημοσιογράφος με έδρα την Πράγα και το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Politico.

 «Η Ουγγαρία καταδικάζει την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία».  Οι λέξεις ακούγονται ξεκάθαρες, αλλά στο πλαίσιο των ενεργειών της Ουγγαρίας, ακούγονται αληθινές;

 Καθώς οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι στέλνουν όπλα στην Ουκρανία και προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν την εξάρτησή τους από τη ρωσική ενέργεια, η Ουγγαρία ακολουθεί έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο.  

Μέχρι στιγμής, ο πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπάν έχει αρνηθεί να στείλει στρατιωτική βοήθεια στο Κίεβο και πρόσφατα σύναψε μια νέα συμφωνία για το φυσικό αέριο με το Κρεμλίνο για να βοηθήσει την Ουγγαρία να αντιμετωπίσει τον χειμώνα.  

Είναι επίσης πιο ανοιχτός στη συνέχιση των κανονικών διπλωματικών σχέσεων με τη Ρωσία, ταξιδεύοντας στη Μόσχα για την κηδεία του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο οποίος είπε ότι βοήθησε την Κεντρική Ευρώπη «να απαλλαγεί από τον κομμουνισμό ειρηνικά, χωρίς απώλειες ζωής ή αίματος».

 .  Και με την ευρεία υποστήριξη για τη μη παρεμβατική πολιτική του Orbán, το ζήτημα της ανάμειξης στον πόλεμο δεν είναι καν ένα σημαντικό ζήτημα στο εσωτερικό.  Λοιπόν, είναι λογικό να ισχυριζόμαστε ότι η Ουγγαρία είναι «φιλο-ρωσική»;

 Η σύντομη απάντηση είναι όχι.  Η αμφίθυμη στάση της Ουγγαρίας είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα ενός συνδυασμού εσωτερικών πολιτικών επιρροών, καθώς και των πολύπλοκων σχέσεών της με τη Ρωσία, την Ουκρανία και τη Δύση.  Από πολλές απόψεις, είναι η ιστορία της πρόσφατης ιστορίας της χώρας.

 Το κύριο πρόβλημα με την απλή φιλορωσική ετικέτα είναι ότι η ουγγρική στάση απέναντι στη Ρωσία και τους Ρώσους απέχει πολύ από το να είναι φιλική.  Οι αντιλήψεις για τη Ρωσία είναι ακόμη χρωματισμένες από τις σοβιετικές δυνάμεις που συνέτριψαν την ουγγρική εξέγερση του 1956, όπως ακριβώς η εισβολή του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία στοιχειώνει Τσέχους και Σλοβάκους μέχρι σήμερα.  Ακόμη και ο ίδιος ο Ορμπάν ήταν ένθερμος αντικομμουνιστής στα χρόνια του λυκόφωτος του Ανατολικού Μπλοκ.

 Τα φιλορωσικά κοινωνικά ρεύματα είναι επίσης αναμφισβήτητα πολύ πιο αδύναμα στην Ουγγαρία από ό,τι μεταξύ των Σλάβων γειτόνων της.  Τα εθνικιστικά κινήματα στη Σλοβακία, τη Σερβία και την Τσεχική Δημοκρατία μοιράζονται συχνά μια αίσθηση ιδεολογικής συγγένειας με τη Ρωσία, που συνδέεται με την καχυποψία για τη Δύση, βλέποντας τη φιλοδυτική πολιτική της Ουκρανίας ως κάτι που μοιάζει με προδοσία της σλαβικής ταυτότητας.

 Ωστόσο, τέτοιες ερμηνείες του πολέμου δεν ασκούν την ίδια επιρροή στην Ουγγαρία, επειδή οι Ούγγροι δεν είναι Σλάβοι – ούτε τρέφουν θετικές στάσεις για τους Ρώσους γενικά.

 Πώς, λοιπόν, να εξηγηθεί η τρέχουσα φιλορωσική στάση της χώρας;

Καταρχάς, είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι οι Ούγγροι έχουν εντυπωσιακά αρνητική στάση απέναντι στην Ουκρανία.  Ενώ η Ρωσία έχει βλάψει την Ουγγαρία σε διάφορες περιόδους στο παρελθόν, η Ουκρανία θεωρείται ότι αδικεί τους Ούγγρους στο παρόν.

 Οι σχέσεις μεταξύ Βουδαπέστης και Κιέβου πήραν δραματικά αρνητική τροπή τα τελευταία χρόνια, όταν η Ουκρανία εισήγαγε περιορισμούς στις εθνικές μειονότητες με σκοπό την κ Τέλος, τα οικονομικά επιχειρήματα κατά της αποκοπής της Ρωσίας ταιριάζουν με την αυξανόμενη πολιτιστική ρήξη της Ουγγαρίας με τη Δύση.  Οι προοδευτικές αξίες που απέρριψε ο Όρμπαν χλευάζονται επίσης από τη Μόσχα, και ο Όρμπαν έχει απεικονίσει τη χώρα ως εμβληματική των παραδοσιακών ηθών.  «Οι Ρώσοι μιλούν μια παλιά γλώσσα.  Όταν τους ακούμε, είναι σαν να ακούμε τους ήχους του παρελθόντος», είπε.

 Με τον Όρμπαν να παρουσιάζει τον δυτικό προοδευτισμό στους Ούγγρους ως επικίνδυνο, δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι πιο παραδοσιακές πολιτιστικές αξίες της Ρωσίας ασκούν μια ορισμένη έλξη.  Όπως λέει ο Attila Demkó, επικεφαλής του Κέντρου Γεωπολιτικής στο Mathias Corvinus Collegium της Βουδαπέστης: «Μετά από 12 χρόνια πίεσης από την ΕΕ και τη Δύση», πολλοί Ούγγροι πέφτουν στην παγίδα της αίσθησης ότι «αν η Δύση είναι «κακή»,  πρέπει να υπάρχει κάποια «αλήθεια» σε αυτό που κάνει η Ρωσία».

 Και καθώς οι ψηφοφόροι του Orbán πιστεύουν ότι έχουν δαιμονοποιηθεί από τους υποτιθέμενους δυτικούς συμμάχους τους τα τελευταία χρόνια, γιατί, θα μπορούσαν να αναρωτηθούν, να υποστηρίξουν ένα πρόγραμμα κυρώσεων;

 Η στάση της Ουγγαρίας στον πόλεμο της Ουκρανίας δεν βασίζεται σε δημοφιλή φιλορωσικά κοινωνικά ρεύματα.  Μάλλον, είναι το αποτέλεσμα ιστορικών και πρόσφατων πολιτικών παραγόντων, πολλοί από τους οποίους έχουν διαμορφωθεί από τον ίδιο τον Όρμπαν.

 Με απλά λόγια, η Ουγγαρία δεν είναι φιλορωσική.  Αλλά ακόμα κι έτσι, η εισβολή του Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν δεν την έκανε ούτε φιλο-Ουκρανία. αταπολέμηση της ρωσικής επιρροής.  Οι Ούγγροι ισχυρίζονται ότι οι μειονοτικές κοινότητες στην Υπερκαρπάθια - μια περιοχή της Ουκρανίας που παραχωρήθηκε από την Ουγγαρία μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο - αντιμετώπισαν εχθρότητα εξαιτίας αυτών των πολιτικών.

 Έκτοτε, ο Όρμπαν κατηγορήθηκε ότι υποθάλπει τη δυσαρέσκεια.  

Οι εντάσεις ξέσπασαν το 2018 μετά από ένα βίντεο που προφανώς έδειχνε διπλωμάτες να εκδίδουν παράνομα ουγγρικά διαβατήρια σε ανθρώπους στην Υπερκαρπάθια.  Αργότερα, το 2019, η Ουγγαρία κατηγορήθηκε ότι προσπάθησε να επηρεάσει το αποτέλεσμα των εκλογών στην περιοχή και μπλόκαρε τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ .

 Σήμερα, από το Ντονμπάς μέχρι το Κοσσυφοπέδιο, τα γεγονότα αποδεικνύουν και πάλι την ισχύ των εθνικιστικών αφηγήσεων για χαμένα εδάφη και λαούς που χωρίζονται από τις διεκδικούμενες αδικίες της ιστορίας.  Ωστόσο, στο πλαίσιο της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, το απλό γεγονός ότι πολλοί Ούγγροι έχουν αρνητικές απόψεις τόσο για τους Ρώσους όσο και για τους Ουκρανούς είναι σχετικό.

 Και ενώ αυτές οι απόψεις επηρέασαν σαφώς την πολιτική της ουγγρικής κυβέρνησης τόσο για τη στρατιωτική βοήθεια όσο και για τις κυρώσεις, άλλοι ιστορικοί, οικονομικοί και πολιτιστικοί παράγοντες έπαιξαν επίσης τον ρόλο τους.

 Πολλοί Ούγγροι ανησυχούν για τη βαρυτική έλξη που μπορεί να έχουν οι πόλεμοι στις γειτονικές χώρες.  Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Ουγγαρία  ελάχιστα γλίτωσε απο το  να παρασυρθεί στους πολέμους στα Βαλκάνια, αφού αποκαλύφθηκε ότι η Βουδαπέστη προμήθευε δεκάδες χιλιάδες τουφέκια Καλάσνικοφ στις κροατικές δυνάμεις.

 Το οικονομικό μοντέλο του Orbán που βασίζεται στη γεωπολιτική αμφιθυμία έχει επηρεάσει την αντίσταση της χώρας στις ενεργειακές κυρώσεις επίσης.  Ο Orbán περιγράφει την Ουγγαρία ως μια «οικονομία διέλευσης», η οποία μπορεί να ευδοκιμήσει μόνο αντλώντας επενδύσεις και ευκαιρίες τόσο από την Ανατολή όσο και από τη Δύση.

 Σε αυτό το πλαίσιο, η ενεργειακή συνεργασία Γερμανίας-Ρωσίας θεωρείται παραδόξως θεμελιώδης για την ουγγρική εθνική ασφάλεια.  Ο Όρμπαν υποστηρίζει ότι ο γερμανο-ρωσικός ενεργειακός άξονας παραμένει ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η Ανατολική Ευρώπη να «εξαρτάται  από τους Αμερικανούς» για ενέργεια και στρατιωτική προστασία.  Ωστόσο, η προειδοποίησή του ενάντια στην αμερικανική ενεργειακή κυριαρχία φαίνεται παράξενη δεδομένου ότι η Ουγγαρία, η Γερμανία και άλλοι είχαν λίγους ενδοιασμούς σχετικά με τη στήριξη στη Ρωσία.

Τέλος, τα οικονομικά επιχειρήματα κατά της αποκοπής της Ρωσίας ταιριάζουν με την αυξανόμενη πολιτιστική ρήξη της Ουγγαρίας με τη Δύση.  Οι προοδευτικές αξίες που απέρριψε ο Όρμπαν χλευάζονται από τη Μόσχα, και ο Όρμπαν έχει απεικονίσει τη χώρα ως εμβληματική των παραδοσιακών ηθών.  «Οι Ρώσοι μιλούν μια παλιά γλώσσα.  Όταν τους ακούμε, είναι σαν να ακούμε τους ήχους του παρελθόντος», είπε.

 Με τον Όρμπαν να παρουσιάζει τον δυτικό προοδευτισμό στους Ούγγρους ως επικίνδυνο, δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι πιο παραδοσιακές πολιτιστικές αξίες της Ρωσίας ασκούν μια ορισμένη έλξη.  Όπως λέει ο Attila Demkó, επικεφαλής του Κέντρου Γεωπολιτικής στο Mathias Corvinus Collegium της Βουδαπέστης: «Μετά από 12 χρόνια πίεσης από την ΕΕ και τη Δύση», πολλοί Ούγγροι πέφτουν στην παγίδα της αίσθησης ότι «αν η Δύση είναι «κακή»,  πρέπει να υπάρχει κάποια «αλήθεια» σε αυτό που κάνει η Ρωσία».

 Και καθώς οι ψηφοφόροι του Orbán πιστεύουν ότι έχουν δαιμονοποιηθεί από τους υποτιθέμενους δυτικούς συμμάχους τους τα τελευταία χρόνια, γιατί, θα μπορούσαν να αναρωτηθούν, να υποστηρίξουν ένα πρόγραμμα κυρώσεων;

 Η στάση της Ουγγαρίας στον πόλεμο της Ουκρανίας δεν βασίζεται σε δημοφιλή φιλορωσικά κοινωνικά ρεύματα.  Μάλλον, είναι το αποτέλεσμα ιστορικών και πρόσφατων πολιτικών παραγόντων, πολλοί από τους οποίους έχουν διαμορφωθεί από τον ίδιο τον Όρμπαν.

 Με απλά λόγια, η Ουγγαρία δεν είναι φιλορωσική.  Αλλά ακόμα κι έτσι, η εισβολή του Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν δεν την έκανε ούτε φιλο-Ουκρανική 

Άρθρο απο το Politico.