Αλυτρωτισμοί και γλώσσα

Δυστυχώς μπλέξαμε άσχημα: Με τη Συμφωνία των Πρεσπών η «Μακεδονική» καθορίστηκε ως η επίσημη γλώσσα της Βόρειας Μακεδονίας, με αναφορά ότι έχει σλαβική προέλευση και δεν έχει σχέση με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό της Μακεδονίας➖Τι θα τους πεις τώρα; Απαγορεύεται; Αντε πες το.

Το πρόβλημα δεν είναι αυτή καθεαυτή η διδασκαλία μέσω του διαδικτύου της μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα, αλλά κατά πόσον αυτό θα γίνει το εφαλτήριο για εκ νέου επανέναρξη των αλυτρωτικών διαθέσεων της γειτονικής χώρας.

Θα μπορούσαν πολύ εύκολα να ισχυριστούν οι Σκοπιανοί μετά από 10 η 15 χρόνια ότι αυτή η γλώσσα η οποία διδάσκεται πλέον επισήμως και έχει επισήμως αναγνωριστεί από την Ελλάδα, ήταν γλώσσα των προγόνων τους η οποία ομιλείτο ευρέως στην περιοχή της Μακεδονίας. 

Αν δεν είναι αυτό η επίσημη αναγνώριση μιας μακεδονικής μειονότητας όπως την εννοούν οι γείτονες τότε τι άλλο θα μπορούσε να είναι είναι ή σε  τι άλλο θα μπορούσε να παραπέμψεί.

Φυσικά η συμφωνία των Πρεσπών όπως έχει υπογραφτεί ξεκαθαρίζει ότι η μακεδονική γλώσσα δεν έχει καμία σχέση με την αρχαία ελληνική γλώσσα του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου. Η συμφωνία αυτή όμως με την παρέλευση του χρόνου κανείς δεν θα μπορούσε από τώρα να διασφαλίσει την πιστή τήρηση της, αν δημιουργόταν μια επανέναρξη διεκδικήσεων και αλυτρωτικών διαθέσεων  του μακεδονικού ζητήματος όπως αυτό είχε τεθεί πριν από 120 περίπου χρόνια. Το σημαντικότερο είναι ότι στο μέλλον κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πως τα συμφέροντα του ξένου παράγοντα θα διαμορφωθούν και αν κάτι αλλάξει αν αυτό θα έχει άμεση επίπτωση στην ήδη υπογεγραμμένη συμφωνία των Πρεσπών,η οποία θα μπορούσε να διαφοροποιηθεί. 

Ας δούμε λίγο πια είναι η περίφημη "Μακεδονική " γλώσσα .

Η μακεδονική ανήκει στον βαλκανικό γλωσσικό δεσμό και τις νότιες σλαβικές γλώσσες, μαζί με τη βουλγαρική, τη σερβική, την κροατική, τη βοσνιακή, τη μαυροβουνιακή και τη σλοβενική. 

Πλησιέστερη σε αυτή θεωρείται η βουλγαρική με την οποία η μακεδονική είναι αμοιβαία κατανοητή

Η μεγάλη πλειοψηφία των γλωσσολόγων, μεταξύ των οποίων οι Βίκτορ Φρίντμαν (Victor Friedman) και Όλγα Τόμιτς (Olga Mišeska Tomić) θεωρούν τη μακεδονική διακριτή γλώσσα, στενό συγγενή της βουλγαρικής και τη σχέση της με την τελευταία παρόμοια, τηρουμένων των αναλογιών, με αυτή μεταξύ των ολλανδικών και των γερμανικών.

Σε δημοσίευσή της, η γλωσσολόγος της σλαβικής, Α. Ιωαννίδου, αναφέρει ότι στην Ελλάδα συνήθως εκφράζονται και από επίσημα πρόσωπα παράλογες απόψεις για το ζήτημα της ύπαρξης της μακεδονικής ως χωριστής γλώσσας λόγω της σχετικά πρόσφατης γλωσσικής κανονικοποίησης της (δεκαετία 1950), μεταξύ των οποίων ο διαδεδομένος μύθος ότι πρόκειται απλώς για μια διάλεκτο και όχι για πρότυπη γλώσσα, θέση που είχαν εκφράσει παλαιότερα Έλληνες γλωσσολόγοι, όπως ο Νικόλαος Ανδριώτης, και εξακολουθεί να αναπαράγεται κυρίως από πολιτικούς. 

Με ανάλογο τρόπο χαρακτηρίζουν και τη θέση της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών πως η μακεδονική αποτελεί απλώς γραπτή κανονικοποίηση μιας τοπικής βουλγαρικής διαλέκτου.

Άλλοι διακεκριμένοι γλωσσολόγοι όπως οι Ότο Κρονστάινερ (Otto Kronsteiner), Βιτόρε Πιζάνι, Μάικλ Κλάιν (Michael Clyne), πιστεύουν ότι η μακεδονική αποτελεί διάλεκτο της βουλγαρικής η οποία αναδείχθηκε ως γλώσσα κυρίως για να εξυπηρετηθούν πολιτικές σκοπιμότητες με την εισαγωγή σερβικών στοιχείων και την κωδικοποίησή της μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στα πλαίσια της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας. Άλλοι, όπως οι Πίτερ Τράτζιλ (Peter Trudgil), Ρίτσαρντ Χάντσον (Richard A. Hudson), Έρικ Χόμπσμπαουμ, διατείνονται πως γενικά το πρόβλημα της διάκρισης μεταξύ εθνικών γλωσσών και διαλέκτων δεν μπορεί να λυθεί με γλωσσολογικά κριτήρια. Ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης έχει χαρακτηρίσει τη μακεδονική ως ψευδώνυμη γλώσσα.