Ο δικός μας Δον Καμίλο

Δον Καμίλο είναι δημιούργημα του Ιταλού δημοσιογράφου και συγγραφέα Τζοβαννίνο Γκουαρέσκι.  

Στο βιβλίο του, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1948 στην Ιταλία, με τον τίτλο «DON CAMILLO», περιγράφεται, σε μία συλλογή 40 αφηγημάτων, «Ο μικρός κόσμος του  Δον Καμίλο».  

Σαράντα αριστουργήματα, που δημοσιεύτηκαν αρχικά σε ένα εβδομαδιαίο περιοδικό το 1946, με όμορφα σκίτσα του συγγραφέα, ξεδιπλώνουν πότε με το γέλιο, πότε με το δάκρυ τη ζωή και τις ιστορίες ενός Ιταλικού χωριού και τα κατορθώματα ενός καθολικού ιερέα και ενός κομμουνιστή δημάρχου. 

Του Δον Καμίλο και του Πεπόνε. Πρώτος και καλύτερος ο Δον Καμίλο, ένας λεβέντης καθολικός ιερέας, που αντιπροσωπεύει την εκκλησία  και την αντικομμουνιστική μερίδα των κατοίκων του χωριού. Ο άλλος είναι ο Πεπόνε, κομμουνιστής, λεβεντάνθρωπος  κι΄ αυτός και δήμαρχος του χωριού. 

Το τρίτο βασικό πρόσωπο, ή μάλλον η φωνή των αφηγημάτων, είναι ο Χριστός. Η φωνή, που συνομιλεί με τον ιερέα Δον Καμίλο και τον κρατάει, όσο είναι δυνατόν, στα όρια της νομιμότητας και στα πλαίσια της εκκλησιαστικής πρακτικής. 

Οι ήρωες μας έχουν αντίθετες απόψεις παντού, σε κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά θέματα. Μάχονται μεταξύ τους, αλλά ταυτόχρονα αγωνίζονται και για το καλό των κατοίκων του χωριού τους.  Ο καθένας τους, χρησιμοποιεί διάφορα τεχνάσματα προκειμένου να μειώσει το γόητρο και τη δύναμη του άλλου.  Συχνά η λύση που δίνεται είναι ένας συμβιβασμός. Αυτό όμως που συγκινεί είναι η αγάπη, που στο βάθος νοιώθει ο ένας για τον άλλον και βέβαια η φροντίδα του καθενός για την ευημερία των συνανθρώπων τους.Πολλά από αυτά  τα  διηγήματα του Γκουαρέσκι, προσαρμόστηκαν για την οθόνη του κινηματογράφου. 

Γυρίστηκαν έξι  ταινίες, από το 1952 μέχρι το 1972. Στο ρόλο του Δον Καμίλο κυριάρχησε ο Γάλλος ηθοποιός Φερναντέλ και σ΄αυτόν  του Πεπόνε, του κομμουνιστή δημάρχου, ο Ιταλός Τζίνο Τσέρβι.  

Στην  έκτη ταινία, τη θέση του Φερναντέλ  πήρε  ο ηθοποιός Γκαστόν  Μοσκίν  και τη θέση του Τζίνο Τσέρβι,  ο Λιονέρ Στράντερ. Υπάρχει ακόμα και μία έβδομη ταινία, που σκηνοθέτησε  ο Τέρενς Χίλλ  το 1983 , κάνοντας ο ίδιος τον  Δον Καμίλο και ο Κόλιν Μπλαίηκλυ τον Πεπόνε. Στην Ελλάδα τον Δον Καμίλο ενσάρκωσε στο θέατρο επι επτά συνεχή χρόνια με μεγάλη επιτυχία, ο εξαίρετος και αξέχαστος ηθοποιός  μας   Μίμης  Φωτόπουλος, στην τελευταία παράσταση ξέχασε τα λόγια ,ο κόσμος όμως τον χειροκρότησε .

 Ήταν μια εσωτερική παραγωγή τηςΕΡΤ η οποία προβληθηκε απο το Θέατρο της Δευτέρας.

Το «Θέατρο της Δευτέρας» από τη δεκαετία του '70 μέχρι τη δεκαετία του ΄90 κρατούσε συντροφιά στο τηλεοπτικό κοινό φέρνοντάς το σε επαφή με σημαντικά έργα του διεθνούς ρεπερτορίου. Η ψηφιακή τεχνολογία χρησιμοποιήθηκε έτσι ώστε να αξιοποιηθεί το ανεκτίμητο αρχείο της ΕΡΤ. Οι παλιές κόπιες συντηρήθηκαν, στο βαθμό που αυτό ήταν δυνατό, και είναι πλέον έτοιμες να επαναπροβληθούν