‘‘ Βαριέμαι να ψηφίζω ’’

Η αποχή στο 53% στις γαλλικές εκλογές είναι το μήνυμα το οποίο δείχνει ότι ο κόσμος έχει βαρεθεί να ψηφίζει. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν τον ενδιαφέρει η πολιτική κατάσταση και εξέλιξη της Γαλλίας , είναι ένα γενικότερο μήνυμα απαξίωσης προς τα πολιτικά δρώμενα.

Δεν έχει τόση σημασία η οριακή η νίκη του Μακρόν   έναντι του Μελανσόν αλλά η απέχθεια που εκφράστηκε από το γαλλικό λαό δια της αποχής να συνεχίσει να συμμετάσχει σε μία πολιτική αναμέτρηση η οποία τελικά δεν έχει κανένα νόημα για αυτόν. 

Όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και σε ολόκληρη την Δύση οι άνθρωποι έχουν συνειδητοποιήσει ότι όποιο κόμμα και να επιλέξουν οι ίδιοι δεν θα συμμετάσχουν ποτέ στις πολιτικές αποφάσεων που θα εφαρμοστούν. Φυσικά δε βρισκόμαστε στην εποχή της αθηναϊκής Δημοκρατίας όπου οι πολίτες είχαν ενεργό ρόλο πιθανώς και διαδραστικό στην εξέλιξη του πολιτικού γίγνεσθαι , ζούμε όμως σε μια εποχή που η αλαζονεία απέναντι στον πολίτη ψηφοφόρο έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

Σήμερα υποτίθεται οτι ένα κόμμα εκλέγεται σύμφωνα με το πρόγραμμα το οποίο έχει παρουσιάσει στους πολίτες προεκλογικά , εθιμικά ομως  κατά την εφαρμογή του απέχει παρασάγγας από την πραγματική εικόνα που είχε   παρουσιάσει. Έχουμε φτάσει στο σημείο η ψήφιση ενός πολιτικού κόμματος να μην επικεντρώνεται στην αξία των εξαγγελιών , η παράμετρος που θέτει ο ψηφοφόρος είναι να επιλέξει  την  παράταξη που θα είναι λιγότερο επικίνδυνη  από τις άλλες . 

Με λίγα λόγια να  ψηφίσει το μικρότερο κακό για τη χώρα του.

Αν αυτό καθίσταται τελικά ως επιτομή της επιλογής,  τότε σημαίνει ότι μόνο για λόγους αποφυγής των χειροτέρων ψηφίζεται ένα κόμμα σήμερα.

Κανείς δεν πιστεύει τα μεγάλα λόγια πια  έχοντας γευτεί την πικρή ανακολουθία και την ανειλικρίνεια   όλων των πολιτικών υποσχέσεων του παρελθόντος . Δεν  υπάρχουν πλέον (αλλά ούτε πιθανώς να υπήρξαν και πότε ) συμβόλαια με το λαό τα οποία να  τιμήθηκαν . Γνωρίζει εκ προοιμίου  ο πολίτης ότι και το κόμμα ακόμα που θα επιλέξει για να κυβερνήσει δεν πρόκειται να εφαρμόσει ούτε το 1/5  των υποσχέσεων και των εξαγγελιών του , αποφασίζει  όμως να το ψηφίσει για λόγους ασφαλείας , δηλαδή γιατί πιστεύει ότι αυτό θα κάνει την μικρότερη ζημιά.

Είναι πραγματικά τραγική η συνειδητοποίηση του  εκλογικού σώματος ότι δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν και  ακόμα τραγικότερα τα κριτήρια  με  τα οποία καλείται  να επιλέξει κυβέρνηση. Το άκουσμα ενός πολιτικού  προγράμματος  φαντάζει πλέον ως ανέκδοτο μιας παρωχημένης εποχής.

Το μήνυμα του ψηφοφόρου σήμερα είναι ένα:  

Βαριέμαι να ψηφίζω , δεν εμπιστεύομαι κανέναν , αναγκαστικά  επιλέγω το λιγότερο ψεύτη  και αυτόν που θα κάνει το λιγότερο κακό .