'' Ο Ερντογάν δεν μπορεί να γίνει Κεμάλ’’

Ο Κεμάλ μπορεί να είναι ένα πρόσωπο «μισητό» για εμάς αλλά υπήρξε ο πολιτικός ο οποίος αργότερα  ίσως  και άθελα του να προσπάθησε  να  «βοηθήσει» αναμορφώνοντας την Τουρκία πολιτιστικά. Το πολιτικό του αισθητήριο αποδείχθηκε οτι ήταν ακόμα πιο ανώτερο κι από το στρατιωτικό, μετά τον θάνατο του δεν βρέθηκε άξιος ή «πρόθυμος» συνεχιστής της πολιτικής που είχε χαράξει αυτός πρώτος με αποτέλεσμα να μην καταφέρει  η Τουρκία μέχρι σήμερα να κάνει αυτό το ένα απαραίτητο βήμα προς τα εμπρός.

Από την αρχή είχε καταλάβει ότι η Τουρκία διατηρώντας ένα πατροπαράδοτο υπερσυντηρητικό  ισλαμισμό δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή από την Ευρώπη ,όχι τόσο για τις  θρησκευτικές της πεποιθήσεις αλλά επειδή η κοινωνία της Τουρκίας εγκλωβιζόταν σε μία κατάσταση απομονωτισμού και έναν ξένο τρόπο ζωής σε σχέση με  την καθημερινότητα της Δύσης. Σκοπός του ήταν με αυτό  το «face lift» να μπορέσει η Τουρκία να εξευρωπαϊστεί ώστε να μπορέσει ευκολότερα να γίνει κομμάτι της  Ευρώπης. 

Ο σημερινός πρόεδρος της Τουρκίας αν και στην αρχή της πολιτικής του σταδιοδρομίας είχε συνταχθεί με μια τέτοιου είδους πολιτική, παρόλο ότι ποτέ δεν αρνήθηκε την ισλαμική του « ένταξη», παραταύτα σήμερα έχει εξελιχθεί σε έναν εντελώς υπερσυντηρητικό πολιτικό ο οποίος  κατά κανέναν τρόπο δεν θέλει η Τουρκία να ξεφύγει από τα ισλαμικά της στεγανά. Φυσικά αυτό δεν γίνεται τόσο για λόγους θρησκευτικής του «συμμόρφωσης» αλλά επειδή θεωρεί ότι είναι πολύ ευκολότερο με αυτό τον τρόπο να μπορέσει να χειραγωγεί στο διηνεκές  τον τουρκικό λαό, κάνει δηλαδή τα εντελώς αντίθετα από όλα αυτά που έκανε ο Κεμάλ Ατατούρκ.

Μερικές από τις πιο σημαντικές αλλαγές του Κεμαλ ήταν 

1. Η απαγόρευση του φεσιού
2. Η εκστρατεία κατα του φερετζέ 
3. Η απαγόρευση των θρησκευτικών ενδυμάτων εκτός τζαμιών 
4. Η ανέγερση του πρώτου αγάλματος στην Τουρκία
5. Η απαγόρευση της θρησκευτικής ενδυμασίας των θρησκευτικών λειτουργών εκτός χώρων λατρείας
6. Η καθιέρωση της Κυριακής ως ημέρας αργίας αντί της Παρασκευής και η εισαγωγή της Αγγλικής εβδομάδας.

  7.   Η κατήργηση του Χαλιφάτου 

Καθώς και:

Η ιστορική απόφαση του Κεμάλ Ατατούρκ το 1934 για την μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς από τζαμί σε μουσείο, 

Τελικά από όλα αυτά το μόνο που ίσως έχει μείνει στο σύγχρονο «Ερντογανικό» κράτος είναι η ανάρτηση των φωτογραφιών του Κεμάλ παντού και αυτό επειδή δεν μπορεί να τις κατεβάσει ο νυν Πρόεδρος αντικαθιστώντας τες  με δικές του. Ο Αττατούρκ  παρέλαβε ένα συντηρητικό κράτος, κατεστραμμένο από τους πολέμους της δεκαετίας 1912-1922 και άρρηκτα εξαρτώμενο από τον μωαμεθανισμό. Από την άλλη μεριά, ο ίδιος επιθυμούσε τη ριζική κοινωνική, οικονομική και πολιτική αλλαγή της χώρας. Ήθελε να μετατρέψει την Τουρκία σε ένα σύγχρονο, κοσμικό κράτος, που θα λειτουργούσε βασισμένο στα πρότυπα του δυτικού κόσμου. Όμως ο δρόμος για την επιτυχή ολοκλήρωση του οράματός του ήταν εξαιρετικά δύσκολος, διότι είχε να αντιμετωπίσει παραδόσεις και ιδεοληψίες αιώνων, που ήταν βαθειά ριζωμένες στη συνείδηση των συμπατριωτών του.

Ιδεοληψίες που δεν μπορούν να ξεπεραστούν ακόμα και σήμερα αφού τροφοδοτούνται από κακώς νοούμενους υπερεθνικιστικές οι οποίοι προς χάρη των δικών τους « βιλαετιών» δεν αφήνουν την Τουρκία να αναπνεύσει.