'' Η Ελληνική δεν ήταν ποτέ δική μας γλώσσα .’’

Ούτε στην αρχαία Αθήνα, ούτε στην Σπάρτη , ούτε στη Μακεδονία μιλούσαμε ποτέ οι Έλληνες την ίδια γλώσσα, απλώς στο τέλος ερχόταν εκείνο το έρημο το «ομόαιμο» και μας «συνέφερνε» που και που.

Αν το ομόδοξο,το ομόγλωσσο και το ομόοαιμο  υποτίθεται ότι επενεργούν  στους ανθρώπους καταλυτικά για να αντιμετωπίσουν από κοινού τα προβλήματά τους , αυτό στην  στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ. Ούτε πρόκειται για ένα πρόβλημα το οποίο ανέκυψε σήμερα, προϋπάρχει από τότε που ο Πλάστης  έφτιαξε τον πρώτο Έλληνα στη γη.

Καταρχήν δεν υπάρχει ούτε υπήρξε ποτέ κοινή γλώσσα στην Ελλάδα,  ο καθένας αλλά λέει ,άλλα εννοεί και άλλα ο συνομιλητής του αντιλαμβάνεται. Εύκολα λοιπόν καταλαβαίνει κανείς   ότι το ομόγλωσσό ήδη έχει πάει περίπατο. Κατορθώσαμε μέσα στο διάβα των αιώνων ενώ είμασταν  ουσιαστικά ομόγλωσσοι να μην μπορούμε να συγκλίνουμε επειδή ο καθένας έχει μια διαφορετική άποψη για τα πράγματα , πολλές φορές  δύο ή και τρείς απόψεις συγχρόνως . Ο Σουρής είχε πει το παρομοιώδες  - επικό "δύο Έλληνες τρία κόμματα" , πράγμα που και μέχρι τις μέρες μας φαίνεται να έχει βρει πλήρη εφαρμογή στην ταλαίπωρη  κοινωνία μας.

Οι Έλληνες πραγματικά είναι από τους πιο πολύγλωσσους  λαούς στον κόσμο, μπορούν να ομιλούν από δύο έως και πέντε  ξένες γλώσσες, η μεγαλύτερη όμως   δυσκολία που αντιμετωπίζουν  είναι να αντιληφθούν την δική τους. Ο παλιός πρύτανης του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων ο Γιάννης ο Κακριδής είχε πει ότι η πιο δύσκολη γλώσσα στον κόσμο για να συνεννοηθείς είναι η ελληνική ,ιδιαίτερα δε όταν  την ομιλούν  αυτοί που την έχουν μητρική τους.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο ομόδοξο αυτό δηλαδή που λέμε κοινή Θρησκεία , οι αρχαίοι Έλληνες όπως και οι σημερινοί  παρόλο ότι πίστευαν στους ίδιους Θεούς  είχαν καταφέρει ο καθένας να έχει δικό του Θεό. Αυτό το οποίο συνέβαινε και θα συμβαίνει  πάντα σε αυτόν τον τόπο είναι να τραγουδάμε όλοι μαζί  εν χορώ το «σε έχω κάνει θεό», αυτό τα λέει όλα, δείχνει πόσο πολύ εύκολα μπορούμε να θεοποιήσουμε το οτιδήποτε και τον οποιονδήποτε .Συμπέρασμα : Δεν έχουμε το θεό μας και αφού δεν έχουμε τον ίδιο θεό ή κανένα θεό   αυτό αποδεικνύει την αδυναμία μας να ενταχθούμε σε μια κοινή κατηγορία όπως όλοι οι λαοί του κόσμου.

Αυτό που μας έσωνε  πάντα ήταν αυτό το έρημο το ομόαιμο , η κοινή καταγωγή, το ίδιο αίμα το οποίο μας αφυπνούσε έστω και την τελευταία στιγμή για να μπορούμε να προλαβαίνουν  τα χειρότερα. Αυτό το ομόοαιμο  ξυπνούσε  και τους αρχαίους ημών οι οποίοι όταν αντιλήφθηκαν ότι οι Πέρσες κόντευαν να φτάσω στην Καστέλλα τότε αποφάσισαν να ενωθούν στις Θερμοπύλες και στην Σαλαμίνα , πριν ο Ξέρξης γίνει  ο Σουλτάνος της περιοχής.