Όπως παράδειγμα η διόρθωση των ελλείψεων σε τρόφιμα και άλλα προϊόντα, η εξάλειψη των εμποδίων στην ανάπτυξη και η διάσωση του κλίματος μας.
Καθώς οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι ηγέτες των επιχειρήσεων κατευθύνονται στο Νταβός, η παγκόσμια οικονομία αντιμετωπίζει ίσως τη μεγαλύτερη δοκιμασία της από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει επιδεινώσει την πανδημία Covid-19 - μια κρίση πάνω σε μια κρίση - καταστρέφοντας ζωές, παρασύροντας την ανάπτυξη και ωθώντας τον πληθωρισμό. Οι υψηλές τιμές των τροφίμων και της ενέργειας βαραίνουν τα νοικοκυριά σε όλο τον κόσμο. Οι αυστηρότερες οικονομικές συνθήκες ασκούν περαιτέρω πίεση σε υπερχρεωμένα κράτη, εταιρείες και οικογένειες. Και χώρες και εταιρείες επαναξιολογούν τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού εν μέσω επίμονων διαταραχών.
Προσθέστε σε αυτό την απότομη αυξημένη αστάθεια στις χρηματοπιστωτικές αγορές και τη συνεχιζόμενη απειλή της κλιματικής αλλαγής, θα αντιμετωπίσουμε μια πιθανή συρροή καταστροφών.
Ωστόσο, η ικανότητά μας να ανταποκριθούμε παρεμποδίζεται από μια άλλη συνέπεια του πολέμου στην Ουκρανία - τον απότομα αυξημένο κίνδυνο γεωοικονομικού κατακερματισμού.
Πώς φτάσαμε ως εδώ; Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, οι ροές κεφαλαίων, αγαθών, υπηρεσιών και ανθρώπων έχουν μεταμορφώσει τον κόσμο μας, βοηθούμενοι από τη διάδοση νέων τεχνολογιών και ιδεών. Αυτές οι δυνάμεις ολοκλήρωσης έχουν ενισχύσει την παραγωγικότητα και το βιοτικό επίπεδο, τριπλασιάζοντας το μέγεθος της παγκόσμιας οικονομίας και βγάζοντας 1,3 δισεκατομμύρια ανθρώπους από την ακραία φτώχεια.
Αλλά οι επιτυχίες της ολοκλήρωσης έφεραν επίσης εφησυχασμό. Οι ανισότητες εισοδήματος, πλούτου και ευκαιριών συνέχισαν να επιδεινώνονται σε πάρα πολλές χώρες για μεγάλο χρονικό διάστημα — και μεταξύ των χωρών τα τελευταία χρόνια. Οι άνθρωποι έχουν μείνει πίσω καθώς οι βιομηχανίες έχουν αλλάξει εν μέσω του παγκόσμιου ανταγωνισμού. Και οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να τους βοηθήσουν.
Οι εντάσεις σχετικά με το εμπόριο, τα τεχνολογικά πρότυπα και την ασφάλεια αυξάνονται εδώ και πολλά χρόνια, υπονομεύοντας την ανάπτυξη και την εμπιστοσύνη στο τρέχον παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Η αβεβαιότητα γύρω από τις εμπορικές πολιτικές μόνο μείωσε το παγκόσμιο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν το 2019 κατά σχεδόν 1 τοις εκατό, σύμφωνα με έρευνα του ΔΝΤ. Και από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία, η παρακολούθησή μας δείχνει ότι περίπου 30 χώρες έχουν περιορίσει το εμπόριο τροφίμων, ενέργειας και άλλων βασικών εμπορευμάτων.
Το κόστος της περαιτέρω αποσύνθεσης θα ήταν τεράστιο σε όλες τις χώρες. Και άνθρωποι σε κάθε επίπεδο εισοδήματος θα πληγούνταν—από υψηλά αμειβόμενους επαγγελματίες και εργάτες μεσαίου εισοδήματος εργοστασίων που εξάγουν, μέχρι χαμηλόμισθους εργάτες που εξαρτώνται από τις εισαγωγές τροφίμων για να επιβιώσουν. Περισσότεροι άνθρωποι θα ξεκινήσουν επικίνδυνα ταξίδια για να αναζητήσουν ευκαιρίες αλλού.
Σκεφτείτε τις επιπτώσεις των αναδιαμορφωμένων αλυσίδων εφοδιασμού και των υψηλότερων φραγμών στις επενδύσεις. Θα μπορούσαν να δυσκολέψουν τα αναπτυσσόμενα έθνη να πουλήσουν στον πλούσιο κόσμο, να αποκτήσουν τεχνογνωσία και να δημιουργήσουν πλούτο. Οι προηγμένες οικονομίες θα έπρεπε επίσης να πληρώσουν περισσότερα για τα ίδια προϊόντα, τροφοδοτώντας τον πληθωρισμό. Και η παραγωγικότητα θα υποφέρει καθώς έχασαν συνεργάτες που επί του παρόντος καινοτομούν μαζί τους. Έρευνα του ΔΝΤ εκτιμά ότι ο τεχνολογικός κατακερματισμός από μόνος του μπορεί να οδηγήσει σε απώλειες 5% του ΑΕΠ για πολλές χώρες.
Ή σκεφτείτε το νέο κόστος συναλλαγών για τους ανθρώπους και τις επιχειρήσεις εάν οι χώρες αναπτύξουν παράλληλα, αποσυνδεδεμένα συστήματα πληρωμών για να μετριάσουν τον κίνδυνο πιθανών οικονομικών κυρώσεων.
Έτσι, έχουμε μια επιλογή: Η να παραδοθούμε στις δυνάμεις του γεωοικονομικού κατακερματισμού που θα κάνουν τον κόσμο μας φτωχότερο και πιο επικίνδυνο. Ή να αναδιαμορφώσουμε τον τρόπο συνεργασίας μας—για να σημειώσουμε πρόοδο στην αντιμετώπιση συλλογικών προκλήσεων.
Αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στο παγκόσμιο σύστημα—
Τέσσερις προτεραιότητες
Για να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη ότι το παγκόσμιο σύστημα που βασίζεται σε κανόνες μπορεί να λειτουργήσει καλά για όλες τις χώρες, πρέπει να πλέξουμε τον οικονομικό μας ιστό με νέους και καλύτερους τρόπους. Εάν μπορούμε να ξεκινήσουμε εστιάζοντας σε επείγοντα ζητήματα όπου η πρόοδος θα ωφελήσει σαφώς όλους, μπορούμε να οικοδομήσουμε την εμπιστοσύνη που απαιτείται για τη συνεργασία σε άλλους τομείς όπου υπάρχει διαφωνία.
Ακολουθούν τέσσερις προτεραιότητες που μπορούν να προωθηθούν μόνο με τη συνεργασία.
Πρώτον, ενισχύστε το εμπόριο για να αυξήσετε την ανθεκτικότητα.
Μπορούμε να ξεκινήσουμε τώρα με τη μείωση των εμπορικών φραγμών για την άμβλυνση των ελλείψεων και τη μείωση των τιμών των τροφίμων και άλλων προϊόντων.
Όχι μόνο οι χώρες αλλά και οι εταιρείες πρέπει να διαφοροποιήσουν τις εισαγωγές—για να εξασφαλίσουν τις αλυσίδες εφοδιασμού και να διατηρήσουν τα τεράστια οφέλη για τις επιχειρήσεις της παγκόσμιας ολοκλήρωσης. Ενώ οι γεωστρατηγικές εκτιμήσεις θα οδηγήσουν σε ορισμένες αποφάσεις προμήθειας, αυτό δεν χρειάζεται να οδηγήσει σε αποσύνθεση. Οι ηγέτες των επιχειρήσεων έχουν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο από αυτή την άποψη.
Νέα έρευνα του ΔΝΤ δείχνει ότι η διαφοροποίηση μπορεί να μειώσει στο μισό πιθανές απώλειες του ΑΕΠ από διαταραχές της προσφοράς. Οι κατασκευαστές αυτοκινήτων και άλλοι έχουν διαπιστώσει ότι ο σχεδιασμός προϊόντων που μπορούν να χρησιμοποιήσουν υποκατάστατα ή πιο ευρέως διαθέσιμα ανταλλακτικά μπορεί να μειώσει τις απώλειες κατά 80 τοις εκατό.
Η διαφοροποίηση των εξαγωγών μπορεί επίσης να αυξήσει την οικονομική ανθεκτικότητα. Οι πολιτικές που βοηθούν περιλαμβάνουν: τη βελτίωση της υποδομής που θα βοηθήσει τις επιχειρήσεις να συντομεύσουν τις αλυσίδες εφοδιασμού, την αύξηση της ευρυζωνικής πρόσβασης και τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Ο ΠΟΕ μπορεί επίσης να βοηθήσει με τη συνολική υποστήριξή του για πιο προβλέψιμες, διαφανείς εμπορικές πολιτικές.
Δεύτερον, εντατικοποιήστε τις κοινές προσπάθειες για την αντιμετώπιση του χρέους.
Με περίπου το 60% των χωρών χαμηλού εισοδήματος με σημαντικές ευπάθειες χρέους, ορισμένες θα χρειαστούν αναδιάρθρωση χρέους. Χωρίς αποφασιστική συνεργασία για την ελάφρυνση των βαρών τους, τόσο αυτοί όσο και οι πιστωτές τους θα είναι σε χειρότερη θέση. Αλλά η επιστροφή στη βιωσιμότητα του χρέους θα προσελκύσει νέες επενδύσεις και θα τονώσει την ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Κοινό Πλαίσιο της Ομάδας των Είκοσι για τη Διαχείριση του Χρέους πρέπει να βελτιωθεί χωρίς καθυστέρηση. Αυτό σημαίνει τη θέσπιση σαφών διαδικασιών και χρονοδιαγραμμάτων για τους οφειλέτες και τους πιστωτές—και τη διάθεση του πλαισίου σε άλλες υπερχρεωμένες ευάλωτες χώρες.
Τρίτον, εκσυγχρονισμός των διασυνοριακών πληρωμών .
Τα αναποτελεσματικά συστήματα πληρωμών αποτελούν άλλο ένα εμπόδιο για την ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς. Πάρτε παράδειγμα τα εμβάσματα: το μέσο κόστος μιας διεθνούς μεταφοράς είναι 6,3 τοις εκατό. Αυτό σημαίνει ότι περίπου 45 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως εκτρέπονται στα χέρια των μεσαζόντων - και μακριά από εκατομμύρια νοικοκυριά με χαμηλότερο εισόδημα.
Μια πιθανή λύση; Οι χώρες θα μπορούσαν να συνεργαστούν για να αναπτύξουν μια παγκόσμια δημόσια ψηφιακή πλατφόρμα —ένα νέο κομμάτι υποδομής πληρωμών με σαφείς κανόνες— ώστε όλοι να μπορούν να στέλνουν χρήματα με ελάχιστο κόστος και μέγιστη ταχύτητα και ασφάλεια. Θα μπορούσε επίσης να συνδέσει διάφορες μορφές χρήματος, συμπεριλαμβανομένων των ψηφιακών νομισμάτων της κεντρικής τράπεζας.
Τέταρτον, αντιμετωπίστε την κλιματική αλλαγή: η υπαρξιακή πρόκληση που φαίνεται πάνω από όλα.
Κατά τη διάρκεια της διάσκεψης για το κλίμα COP26, 130 χώρες, που αντιπροσωπεύουν πάνω από το 80 τοις εκατό των παγκόσμιων εκπομπών, δεσμεύτηκαν να επιτύχουν καθαρό μηδενικό άνθρακα μέχρι τα μέσα περίπου του αιώνα.
Πρέπει όμως να κλείσουμε επειγόντως το χάσμα μεταξύ φιλοδοξίας και πολιτικής. Για να επιταχυνθεί η πράσινη μετάβαση, το ΔΝΤ έχει υποστηρίξει μια συνολική προσέγγιση που συνδυάζει την τιμολόγηση του άνθρακα και τις επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την αποζημίωση για όσους επηρεάζονται αρνητικά.
Πρόοδος για όλους τους ανθρώπους
Το δύσκολο είναι ότι όλοι ήμασταν πολύ αργοί για να δράσουμε καθώς ο οικονομικός μας ιστός άρχισε να ξεφτίζει. Αλλά εάν οι χώρες μπορούν να βρουν τώρα τρόπους να ενωθούν γύρω από αυτά τα επείγοντα ζητήματα που ξεπερνούν τα εθνικά σύνορα και μας επηρεάζουν όλους, μπορούμε να αρχίσουμε να μετριάζουμε τον κατακερματισμό και να ενισχύσουμε τη συνεργασία. Υπάρχουν κάποια ελπιδοφόρα σημάδια.
Όταν χτύπησε η πανδημία, οι κυβερνήσεις έλαβαν συντονισμένα νομισματικά και δημοσιονομικά μέτρα για να αποτρέψουν μια άλλη Μεγάλη Ύφεση. Η διεθνής συνεργασία ήταν απαραίτητη για την ανάπτυξη εμβολίων σε χρόνο ρεκόρ. Σχετικά με την παγκόσμια εταιρική φορολογία, 137 χώρες συμφώνησαν σε μεταρρυθμίσεις για να διασφαλίσουν ότι οι πολυεθνικές επιχειρήσεις πληρώνουν το μερίδιο που τους αναλογεί όπου κι αν δραστηριοποιούνται.
Πέρυσι, η συμμετοχή του ΔΝΤ υποστήριξε μια ιστορική κατανομή 650 δισεκατομμυρίων δολαρίων των Ειδικών Τραβηκτικών Δικαιωμάτων του Ταμείου για την ενίσχυση των αποθεματικών των χωρών. Ακόμη πιο πρόσφατα, τα μέλη μας συμφώνησαν να δημιουργήσουν το Resilience and Sustainability Trust — το οποίο παρέχει πιο μακροπρόθεσμη οικονομικά προσιτή χρηματοδότηση για να βοηθήσει τα πιο ευάλωτα μέλη μας να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή και τις μελλοντικές πανδημίες.
Στην επιδίωξη περαιτέρω προόδου, πρέπει όλοι να τηρούμε μια απλή κατευθυντήρια αρχή: οι πολιτικές είναι για τους ανθρώπους. Αντί να παγκοσμιοποιούμε τα κέρδη, θα πρέπει να ενεργήσουμε για να τοπικοποιήσουμε τα οφέλη ενός συνδεδεμένου κόσμου.
Ξεκινήστε με τις κοινότητες σε κάθε χώρα που έχασαν στην «παλιά παγκοσμιοποίηση» και καθυστέρησαν περαιτέρω από την πανδημία: Επενδύστε στην υγεία και την εκπαίδευσή τους. Βοηθήστε τους εκτοπισμένους εργαζομένους να μάθουν δεξιότητες σε ζήτηση και να μεταβούν σε σταδιοδρομία σε αναπτυσσόμενες βιομηχανίες. Για παράδειγμα, οι επιχειρήσεις που εξάγουν πληρώνουν υψηλότερους μισθούς κατά μέσο όρο—όπως και οι πιο πράσινες θέσεις εργασίας.
Οι πολυμερείς θεσμοί μπορούν επίσης να διαδραματίσουν βασικό ρόλο στην αναμόρφωση της παγκόσμιας συνεργασίας και στην αντίσταση στον κατακερματισμό, μεταξύ άλλων με την περαιτέρω ενίσχυση της διακυβέρνησής τους για να διασφαλιστεί ότι αντικατοπτρίζουν τη μεταβαλλόμενη παγκόσμια οικονομική δυναμική—η επικείμενη αναθεώρηση του κεφαλαίου και των μετοχών με δικαίωμα ψήφου του ΔΝΤ θα προσφέρει μια τέτοια ευκαιρία.
Μπορούν επίσης να αξιοποιήσουν τη δύναμή τους για σύγκληση και να μεγιστοποιήσουν τη χρήση των διαφοροποιημένων εργαλείων τους. Το ΔΝΤ μπορεί να βοηθήσει, για παράδειγμα, με το φάσμα των χρηματοοικονομικών του μέσων, τη διμερή και παγκόσμια εποπτεία και την ισότιμη προσέγγιση σε όλα τα μέλη μας.
Δουλεύονταςμε όλους τους ενδιαφερόμενους για επείγουσες κοινές ανησυχίες, μπορούμε να αρχίσουμε να υφαίνουμε μια ισχυρότερη, χωρίς αποκλεισμούς παγκόσμια οικονομία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γηξκ.