Τελευταία προειδοποίησης της Ρωσίας στην Μολδαβία

"Δεν είναι συνετό να βλάπτεις αυτούς από τους οποίους εξαρτάσαι, γιατί χωρίς αυτούς θα δυσκολευόσουν να επιβιώσεις" - η Μολδαβία θα έπρεπε να είχε διαβάσει και να είχε εμπεδώσει αυτό το ρητό του άγνωστου φιλοσόφου. Αλλά επέλεξε να μην το κάνει. Άρθρο : TFI Global News 

Η Μολδαβία ήταν ένας πρώιμος δικαιούχος των πολιτικών της περεστρόικα και της γκλάσνοστ του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, επιτρέποντας τον πολιτικό πλουραλισμό σε περιφερειακό (δημοκρατικό) επίπεδο. Στη συνέχεια, τα πάντα απορυθμίστηκαν στην πιο ρωσόφωνη επικράτειά της. Οι αφοσιώσεις διχάστηκαν έντονα και οι παλιές αιματηρές πεποιθήσεις προς τη ρωσική πατρίδα ήταν βαθιές. Στη Μολδαβική Ε.Σ.Σ.Δ., όπως και σε πολλά άλλα μέρη της Σοβιετικής Ένωσης, τα εθνικά κινήματα πολλαπλασιάστηκαν.  Με την πάροδο του χρόνου, οι δυνάμεις αυτές ενίσχυσαν τις υποβόσκουσες παρορμήσεις για έξοδο από την ΕΣΣΔ υπέρ της ένωσης με τη Ρουμανία. Αυτό γέννησε μια αντεπίθεση από τις κυρίως ρωσόφωνες εθνοτικές μειονότητες που κυριαρχούσαν σε περιοχές όπως η Υπερδνειστερία. Η αλλαγή ήταν σταδιακή αλλά περιστασιακά βίαιη.

Τον Αύγουστο του 1989, το Ανώτατο Σοβιέτ της Μολδαβικής Ε.Σ.Σ.Δ. έκανε τη μολδαβική επίσημη γλώσσα, αναγνώρισε μια γλωσσική μολδαβική-ρουμανική ταυτότητα και το ρουμανικό λατινικό αλφάβητο στη μολδαβική γλώσσα. Το 1990, οι λέξεις Σοβιετική και Σοσιαλιστική αντικαταστάθηκαν με τις λέξεις "Δημοκρατία της Μολδαβίας".  Το περίεργο καθεστώς απόσχισης της Υπερδνειστερίας αποκρυσταλλώθηκε από τις διαμάχες εξουσίας μιας ολοένα και πιο διπολικής παγκόσμιας τάξης, που κακοποιείται με τρεις μοναχικούς φίλους (εκτός, φυσικά, από τον μεγάλο θείο Μόσχα) - δηλαδή τα τρία άλλα, ως επί το πλείστον, μη αναγνωρισμένα αποσχισθέντα κράτη: Αμπχαζία, Αρτσάχ και Νότια Οσετία.

Η ανατροπή του καθεστώτος Τσαουσέσκου στη Ρουμανία τον Δεκέμβριο του 1989 και η επαναλειτουργία των συνόρων μεταξύ Ρουμανίας και Μολδαβίας στις 6 Μαΐου 1990 οδήγησε πολλούς στην Υπερδνειστερία και τη Μολδαβία να πιστέψουν ότι η ένωση μεταξύ Μολδαβίας και Ρουμανίας ήταν αναπόφευκτη. Με την πτώση της εξουσίας του Κομμουνιστικού Κόμματος, η Ρουμανία εμφανίστηκε πολύ πιο δελεαστική. Αυτό, δυστυχώς, θορύβησε τον ρωσόφωνο πληθυσμό, γέννησε αποσχιστικά κινήματα στην Γκαγκαούζια και την Υπερδνειστερία, και καθώς το εθνικιστικά κυριαρχούμενο Ανώτατο Σοβιέτ της Μολδαβίας έθεσε εκτός νόμου αυτές τις πρωτοβουλίες, η Δημοκρατία της Γκαγκαούζιας και η Υπερδνειστερία κήρυξαν την ανεξαρτησία τους από τη Μολδαβία. Επιδίωξαν την επαναπροσέγγιση με τη Σοβιετική Ένωση ως ανεξάρτητες ομοσπονδιακές δημοκρατίες και φυσικά η βοήθεια της Μόσχας ήταν άφθονη. Η Υπερδνειστερία έγινε έτσι μία από τις πολυάριθμες "μη αναγνωρισμένες δημοκρατίες" στην ΕΣΣΔ, μαζί με την Αμπχαζία, τη Νότια Οσετία και το Ναγκόρνο-Καραμπάχ. 

Αυτά τα αυτοανακηρυγμένα κράτη διατηρούσαν στενούς δεσμούς μεταξύ τους και εξαρτώνται κυρίως από τη ρωσική χορηγία.

Μετά την απόπειρα σοβιετικού πραξικοπήματος του 1991, το κοινοβούλιο της Μολδαβίας υιοθέτησε τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας της Μολδαβίας. Επιδίωξε να διεκδικήσει την κυριαρχία της σε ολόκληρη την επικράτεια της πρώην πλέον ΜΣΣΔ. Εντάσεις ξέσπασαν στην Υπερδνειστερία. Στις 5 Απριλίου 1992, ο αντιπρόεδρος της Ρωσίας Rutskoy δήλωσε σε 5.000 ανθρώπους που είχαν συγκεντρωθεί στην Τιρασπόλ ότι "οι Υπερδνειστεριανοί πρέπει να απαιτήσουν ανεξαρτησία". Οι πρώτοι νεκροί στην αναδυόμενη σύγκρουση σημειώθηκαν στις 2 Νοεμβρίου 1990, δύο μήνες μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας από την PMR στις 2 Σεπτεμβρίου 1990. Οι μολδαβικές δυνάμεις εισήλθαν στο Dubăsari για να χωρίσουν την Υπερδνειστερία σε δύο μέρη, αλλά εμποδίστηκαν από τους κατοίκους της πόλης, οι οποίοι κατέλαβαν τη γέφυρα του Δνείστερου.

 Μια δεύτερη προσπάθεια των Μολδαβών να διασχίσουν τη γέφυρα Λούνγκα πραγματοποιήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1991.  Μετά από αυτή τη δεύτερη αποτυχημένη απόπειρα, υπήρξε ύφεση στη στρατιωτική δραστηριότητα μέχρι τις 2 Μαρτίου 1992, θεωρώντας την έναρξη του Πολέμου της Υπερδνειστερίας. Η Μολδαβία έγινε δεκτή ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών στις 27 Αυγούστου 1991, μετά την επίσημη ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της. Η ένοπλη σύγκρουση διήρκεσε έως τις 21 Ιουλίου 1992, σε τρεις περιοχές κατά μήκος του ποταμού Δνείστερου. Η ψυχρή σύγκρουση ήταν για λίγο θερμή.

Στις 21 Ιουλίου υπεγράφη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός. Το επίσημο αυτό έγγραφο, οι λεπτομέρειες του οποίου υπαγορεύτηκαν κυρίως από τη Μόσχα, υπογράφηκε από τους προέδρους της Ρωσίας (Μπόρις Γέλτσιν) και της Μολδαβίας (Μιρτσέα Σνέγκουρ).  Η συμφωνία προέβλεπε ότι οι ειρηνευτικές δυνάμεις θα παρακολουθούσαν την κατάπαυση του πυρός με τη συμμετοχή ρωσικών, μολδαβικών και PMR ταγμάτων υπό τις διαταγές μιας κοινής στρατιωτικής διοικητικής δομής, της Κοινής Επιτροπής Ελέγχου (JCC)

Η φιλορωσική αποσχισθείσα περιοχή της Υπερδνειστερίας είναι μια στενή λωρίδα γης μήκους σχεδόν 200 χιλιομέτρων και πλάτους 30 χιλιομέτρων μεταξύ του ποταμού Δνείστερου και των ανατολικών συνόρων της Μολδαβίας με την Ουκρανία. Αποσπάστηκε από τη Μολδαβία το 1992, αλλά δεν αναγνωρίζεται ως κυρίαρχο κράτος από τη διεθνή κοινότητα ή, πράγματι, ακόμη και από τη Ρωσία.

Το έδαφος που κατέχει η ανεξάρτητη αρχή της Υπερδνειστερίας βρίσκεται εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της Μολδαβίας. Οι Υπερδνειστεριανοί υποστηρίζονται κυρίως από τη Ρωσική Ομοσπονδία. Από κάθε άποψη, πρόκειται για τη "Μικρή Ρωσία", γεγονός που αντικατοπτρίζεται στις εισαγωγές και εξαγωγές όλων των σημαντικών μη φθαρτών αγαθών. Παρόλο που η Υπερδνειστερία εξακολουθεί να υπάγεται στη δικαιοδοσία της Μολδαβίας, η ζωή στην περιοχή ρυθμίζεται από τη νομοθεσία που έχουν υιοθετήσει οι αποσχιστικές αρχές και είναι σταθερά ρωσόφωνη.  Η νομοθεσία της Μολδαβίας δεν είναι ούτε πρακτικά αποτελεσματική ούτε εφαρμόζεται νομοθετικά στην Υπερδνειστερία.

Συμπληρωματικές επιπτώσεις του ρωσοουκρανικού πολέμου:

Για να είμαστε σαφείς, ο ρωσοουκρανικός πόλεμος έχει διανύσει τέτοια μονοπάτια που ο πόλεμος δεν περιορίζεται στα εδαφικά όρια της Ουκρανίας. Μπορεί να υπάρξουν και άλλες απρόβλεπτες συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία. 

Μία από τις πιο σημαντικές θα ήταν η επίλυση της σύγκρουσης της Υπερδνειστερίας στη Μολδαβία. Ο Πούτιν δεν έχει εγκαταλείψει την πλευρά να καταλάβει τον χώρο της Μαύρης Θάλασσας της Ουκρανίας μέχρι την Οδησσό/Τρανσνίστρια και τη Μολδαβία

Πρόσφατα , ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ανακάλεσε ένα διάταγμα του 2012 που εν μέρει στήριζε την κυριαρχία της Μολδαβίας στην επίλυση του μέλλοντος της περιοχής της Υπερδνειστερίας.

Το διάταγμα, το οποίο περιελάμβανε ένα στοιχείο για τη Μολδαβία, περιέγραφε την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας πριν από 11 χρόνια, η οποία προϋπέθετε στενότερες σχέσεις της Μόσχας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ωστόσο, χάρη στη στάση της Μολδαβίας απέναντι στη Ρωσία μετά τη στρατιωτική της δράση στην Ουκρανία δεν άφησε στο Κρεμλίνο άλλη επιλογή από το να δράσει.

Η διαταγή ανάκλησης του εγγράφου του 2012 δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Κρεμλίνου και αναφέρει ότι η απόφαση ελήφθη για να "διασφαλιστούν τα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας σε σχέση με τις βαθιές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στις διεθνείς σχέσεις".

Το διάταγμα δέσμευε τη Ρωσία να αναζητήσει τρόπους επίλυσης του αποσχιστικού ζητήματος "με βάση τον σεβασμό της κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας και του ουδέτερου καθεστώτος της Δημοκρατίας της Μολδαβίας κατά τον καθορισμό του ειδικού καθεστώτος της Υπερδνειστερίας". Εδώ η λέξη ουδέτερη είναι σημαντική για τη μελέτη σας. Η Μολδαβία εγκατέλειψε το ουδέτερο καθεστώς της στον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία και έτσι, ουσιαστικά δάγκωσε το χέρι που την τάιζε.

Καθώς ο πρόεδρος Πούτιν ακυρώνει την πολιτική τοποθέτηση της Ρωσίας του 2012 για την επίλυση της σύγκρουσης στην Υπερδνειστερία, η Μολδαβία δήλωσε ότι θα αναλύσει "προσεκτικά" τη νέα ιδέα της Μόσχας.

Ο πολιτικός αναλυτής και πρώην πρέσβης της Μολδαβίας στη Ρωσία Anatol Taranu δήλωσε ότι μετά την κατάργηση αυτής της ρωσικής δέσμευσης από τον πρόεδρο Πούτιν, άνοιξε ο δρόμος ώστε οι ρωσικές ενέργειες να μην περιορίζονται πλέον από διεθνείς δεσμούς, "πράγμα που θα σήμαινε ότι, ενδεχομένως, η Ρωσία θα μπορούσε ακόμη και να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Υπερδνειστερίας", δήλωσε ο Taranu.

Οι κακοτοπιές της Μολδαβίας:

Για να είμαστε ειλικρινείς, όμως, αυτό είχε προφητευτεί. Βλέπετε, η διοίκηση της Μολδαβίας έχασε τη δοκιμασία της αφοσίωσης στον Βασιλιά της Ανατολής και τώρα είναι αναγκασμένη να αντιμετωπίσει τη χειρότερη δυνατή οικονομική κατάρρευση. Σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν σίγουρα βιώσει μια αλλαγή στη δυναμική τους ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, ενώ εκείνες που έχουν αδυναμία στη Μόσχα έχουν επωφεληθεί καλύτερα από εκείνες που την αντιτάχθηκαν. Δυστυχώς, η Μολδαβία ανήκε στην τελευταία ομάδα και η ηγεσία της προκάλεσε τα δεινά των πολιτών της.

Η Μολδαβία αντιμετωπίζει τον πληθωρισμό που εκτοξεύεται στα ύψη και αγωνίζεται να αντιμετωπίσει την εισροή ουκρανών προσφύγων. Έχει επίσης υποστεί διακοπές ρεύματος μετά από ρωσικές επιθέσεις σε ουκρανικές ενεργειακές εγκαταστάσεις και αγωνίστηκε να τερματίσει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Οι απότομες αυξήσεις των τιμών, ιδίως του ρωσικού φυσικού αερίου, οδήγησαν πέρυσι σε διαδηλώσεις στους δρόμους, στις οποίες οι διαδηλωτές ζήτησαν την παραίτηση της κυβέρνησης και του προέδρου Σάντου. Η πρόσφατη πτώση της κυβέρνησης της Μολδαβίας αποτελεί απόδειξη του ίδιου γεγονότος.

Η Ρωσία ήταν πάντα ένας σημαντικός παίκτης στα στρατηγικά συμφέροντα της Μολδαβίας. Ενώ ο πρόεδρος Πούτιν έχει μέχρι στιγμής απέχει από την έκφραση εχθρότητας προς τη φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση της Μολδαβίας, υπάρχουν ακόμη πολλά τρωτά σημεία που η Μόσχα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει περαιτέρω αν επέλεγε να σπείρει χάος. Δεν είναι μόνο η οικονομία της Μολδαβίας ευάλωτη και εξαρτημένη από τη ρωσική ενέργεια, αλλά υπάρχουν επίσης πολιτικές ομάδες και περιοχές επί των οποίων η Μόσχα ασκεί διαφορετικό βαθμό εξουσίας. Η πρόσφατη αλλαγή του νόμου εκ μέρους της Ρωσίας σε σχέση με την περιοχή της Υπερδνειστερίας θα πρέπει να εξεταστεί υπό αυτό το πρίσμα.

Πηγή : TFI Global News