“Κορνήλιος Καστοριάδης «Ο καυγάς και το πάπλωμα»’’

 Είτε κυβερνούν οι αριστεροί  είτε κυβερνούν οι δεξιοί,  κανείς δεν θα σου δώσει βήμα για να αποφασίσεις για το μέλλον σου. Δύο μεγάλες επαναστάσεις δούλων  γίνανε στην αρχαιότητα, μία στην Σικελία και μία στην Ιωνία, για το λίγο χρόνο που επικράτησαν η πρώτη τους δουλειά ήταν  (οι δούλοι) να εκλέξουν βασιλιά και να βρουν νέους δούλους. 

Όλη η φασαρία τελικά γίνεται για  την θέσμιση , δηλαδή ποια ομάδα είναι  αυτή που θα κυβερνήσει και θα επιβάλλει τους δικούς της θεσμούς διοίκησης. Απο τη στιγμή όμως που υπάρχει θέσμιση δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει αυτός ο κόσμος. Αυτή είναι με δύο λόγια η θεωρία που ανέπτυξε  ο Κορνήλιος Καστοριάδης η οποία αποτυπώθηκε  στο βιβλίο του η «Φαντασιακή   θέσμιση της Κοινωνίας» το 1965.

Ο Καστοριάδης ως φιλόσοφος και στοχαστής ασχολήθηκε επιμελώς με την μαρξιστική θεωρία την οποία τελικά απέρριψε όταν συνειδητοποίησε ότι κατά την εφαρμογή της στην σοβιετική ένωση  δεν είχε αλλάξει τίποτα τελικά από την εποχή της Τσαρικής Ρωσίας , μόνο τα πρόσωπα τα οποία διαχειρίζονται τις τύχες των ανθρώπων. Εκφράζοντας αυτές  της απόψεις  διαφώνησε ριζικά με το κομμουνιστικό κόμμα Ελλάδας το 1943 και γι’ αυτό το λόγο αποχώρησε από αυτό.

Ίσως η διαφωνία του να μην ήταν με αυτή καθεαυτή την θεωρία του Μαρξ αλλά με την εφαρμογή της η οποία τελικά δεν είχε καταφέρει να αλλάξει την ζωή των κοινωνικών  μαζών οι οποίες και πάλι δεν αποφάσιζαν για την τύχη τους.

Με ακόμα πιο απλά λόγια αυτό που υποστήριξε ο Κορνήλιος Καστοριάδης είναι ότι ο καυγάς πάντοτε γίνεται για το "πάπλωμα", το πάπλωμα της εξουσίας και με αυτόν τον τρόπο ποιος θα έχει το πάνω χέρι και τον τελευταίο λόγο σε μία κοινωνία. Ποιος θα βάζει και ποιος θα ρυθμίζει τους κανόνες λειτουργίας της  και ποιος χάρη σ’ αυτήν την εξουσία  που θα έχει θα μπορεί να απολαμβάνει περισσότερα για τον εαυτό του και τις μικροομάδες που θα βρίσκονται γύρω του.