«Ευρώπη: Ο Αρμαγεδώνας καθοδόν»

Το τέλος της Ε.Ε είναι προδιαγεγραμμένο από την ίδια την Ευρώπη.

Η Ευρώπη αναζητά μια κοινή κατεύθυνση απο την εποχή  που θεσπίστηκε σαν ΕΟΚ καταδεικνύοντας την αδυναμία της να εφαρμόσει μέσα στους δικούς της κόλπους μια πραγματικά «κοινή» εξωτερική πολιτική . Η πολυφωνία και τα διαφορετικά τοπικά συμφέροντα ανέδειξαν το δέντρο ενώ έχασαν το δάσος.

Η αλήθεια είναι ότι ο θεσμός της Ευρώπης είναι πολύ πρόσφατος και μάλλον θα περάσουν χρόνια για να αποκτηθεί ευρωπαϊκή «συνείδηση» όχι μόνο στους πολίτες αλλά και στις ηγεσίες. Η μόνιμη επωδός του πλούσιου «βορρά» και του φτωχού σπάταλου «νότου» , θα προσδιορίζει για πολλά χρόνια  ανομοιομερώς το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα,το οποίο όντας «σαθρό»,σίγουρα θα γίνεται ακόμα πιο εύθραυστο  σε οποιαδήποτε κρίση το κλυδωνίζει.

Οι Η.Π.Α πέρασαν ένα εμφύλιο πόλεμο πριν από 160 χρόνια για να μπορέσουν να αποκτήσουν  μια συμπαγή εθνική ταυτότητα με ένα πλεονέκτημα,ότι δεν  ήταν η συνέχεια διαφόρων πολιτισμικών και εθνικών ενοτήτων όπως είναι σήμερα η Ευρώπη. Αυτό το γεγονός είναι που δυσκολεύει και μάλλον θα συνεχίσει να δυσκολεύει  και στο μέλλον την πολιτική ομογενοποίηση της γηραιάς Ηπείρου. 

Είναι όμως θέμα αντοχής όμως πόσο θα μπορέσει να αντέξει έτσι η Ευρώπη αφού η περιρρέουσα παγκόσμια κατάσταση είναι τόσο πολυσύνθετη πλέον που  αν δεν κινητοποιηθούν οι μηχανισμοί ασφαλείας η κατάρρευση θα είναι απλώς θέμα χρόνου. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια της αργοπορίας και της παραπομπής των πάντων στο διηνεκές,όσο για  τα μικρά τοπικά συμφέροντα θα αποδειχθεί μελλοντικά  ότι ήταν ένα πεισματικό «γινάτι» μπροστά σε αυτά που θα έχουν διαμειφθεί.

Οι καιροί επιζητούν μια συντεταγμένη Ευρώπη  με ομοφωνία αποφάσεων για να μην διαμελιστεί  τελικά σε διαφορετικά «προτεκτοράτα» που μοιραία θα την αποδυναμώσουν οικονομικά - πολιτικά και εθνικά . 

Αν δεν συγκροτηθεί μια κεντρική κυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση σύντομα και με συνοπτικές διαδικασίες ,ο στόχος όσων επιθυμούν την διάλυση της θα έχει επιτευχθεί και με το πάρα πάνω.