Η αλλοπρόσαλλη εξωτερική πολιτική Ερντογάν

Η συμφιλίωση της Τουρκίας με τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ισραήλ κάνει ελάχιστα για να επαναφέρει τη χώρα στην πολιτική της για τα «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονές μας» που είχε δηλώσει πριν  από μια δεκαετία ο Τούρκος πρόεδρος 

 Σίγουρα, αν και εύθραυστη, η Τουρκία έχει λειάνει τα φτερά της με τα κράτη του Κόλπου  όταν ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εγκατέλειψε ουσιαστικά την πολιτική υποστηρίζοντας τις αραβικές λαϊκές εξεγέρσεις του 2011 και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, 

 Πιο πρόσφατα, η Τουρκία αποκατέστησε διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ μετά από μια δεκαετία εντάσεων που ξέσπασαν το 2010 όταν Ισραηλινοί κομάντος σκότωσαν 10 Τούρκους ακτιβιστές σε ένα τουρκικό πλοίο βοήθειας, το Mavi Marmara, προσπαθώντας να σπάσουν τον ισραηλινό θαλάσσιο αποκλεισμό της Γάζας.

 Ωστόσο, με τους φόβους για κλιμάκωση της βίας στην κατεχόμενη από το Ισραήλ Δυτική Όχθη, το άλυτο παλαιστινιακό ζήτημα αποτελεί μια ωρολογιακή βόμβα στις σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας.  Η Τουρκία επέμεινε ότι η αποκατάσταση των δεσμών με το Ισραήλ δεν σημαίνει ότι έχει εγκαταλείψει την υποστήριξή της στους Παλαιστίνιους.

 Το πρόβλημα της Τουρκίας είναι ότι έχει βελτιώσει τις σχέσεις της με περιφερειακές δυνάμεις, καμία από τις οποίες δεν συνορεύει με την Τουρκία.

 Αντίθετα, οι σχέσεις με τέσσερις από τους οκτώ γείτονές της με τους οποίους μοιράζεται χερσαία σύνορα -- το Ιράκ, τη Συρία, τους Κούρδους και την Ελλάδα -- βρίσκονται σε πτωτική πορεία, με το φάσμα της ένοπλης σύγκρουσης να κρέμεται στον αέρα.

 Την ίδια στιγμή, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει μετατρέψει τη Μαύρη Θάλασσα σε εμπόλεμη ζώνη.

 Ομοίως, μια πιθανή τουρκική επίθεση στη βόρεια Συρία θα δημιουργούσε μια άλλη εμπόλεμη ζώνη στην οποία η Τουρκία κινδυνεύει να πολεμήσει τους Κούρδους αντάρτες, τα συριακά στρατεύματα και τις πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από το Ιράν.

 Μέχρι στιγμής, η Τουρκία έχει επιμείνει στο δικαίωμά της να επέμβει στρατιωτικά για άλλη μια φορά στη βόρεια Συρία, αλλά έχει αναστείλει την έναρξη νέας επίθεσης λόγω της ρωσικής και ιρανικής αντίθεσης.

 Αντίθετα, η Τουρκία διερευνά υπό την αιγίδα της Ρωσίας ένα modus vivendi με τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ, τον πολιτικό θάνατο του οποίου έχει ζητήσει ο κ. Ερντογάν από την έναρξη του συριακού εμφυλίου πολέμου πριν από 11 χρόνια.

 Ωστόσο, η συμφιλίωση με όρους αποδεκτούς από τον κ. Ερντογάν μπορεί να ισοδυναμεί με το να βγάλεις ένα κουνέλι από το καπέλο, δεδομένου του μεγάλου χάσματος στις τουρκικές και συριακές προσεγγίσεις όσον αφορά τον έλεγχο των κουρδικών και άλλων ανταρτικών ομάδων στη βόρεια Συρία.

 Προσθέστε στις τεταμένες σχέσεις της Τουρκίας με τους γείτονές της μια μέχρι στιγμής προσεκτικά διαχειριζόμενη διαμάχη μεταξύ Τουρκίας και ΝΑΤΟ σχετικά με την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στη διατλαντική συμμαχία που απειλεί τις ήδη προβληματικές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

 Η Τουρκία απαιτεί την έκδοση από τα σκανδιναβικά κράτη δεκάδων Κούρδων  και φερόμενων  οπαδών  του εξόριστου κληρικού Φετουλάχ Γκιουλέν με αντάλλαγμα την επικύρωση της Σουηδίας και της Φινλανδίας από το τουρκικό κοινοβούλιο.  Η Τουρκία θεωρεί τον κ. Γκιουλέν υπεύθυνο για το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα του 2016.

 Αντί να αμβλύνουν την ένταση, ο κ. Ερντογάν και οι συνεργάτες του τροφοδοτούν τις φωτιές.

 Στην τελευταία ειλικρινή δήλωση, ο υπουργός Εσωτερικών του κ. Ερντογάν, Σουλεϊμάν Σοϊλού, ακουγόταν σαν να εκπροσωπούσε το Ιράν, ότι για δεκαετίες προσπαθούσε να αναγκάσει την αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από τη Μέση Ανατολή.

 Ο κ. Σοϊλού κατηγόρησε ότι το φιλοκουρδικό Κόμμα Λαϊκής Δημοκρατίας (HDP) της Τουρκίας, του οποίου ο ηγέτης βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα με κατηγορίες για τρομοκρατία, μαζί με το παράνομο Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK) που διεξάγει έναν πόλεμο χαμηλής έντασης για τέσσερις δεκαετίες στην κυρίως  Κούρδοι νοτιοανατολικά της χώρας, είναι πλάσματα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Αυτή την εβδομάδα, οι απόψεις του PKK και το τουρκικού υπουργείου Άμυνας διέφεραν σχετικά με τους  λόγους  της απώλειας ενός τουρκικού ελικοπτέρου Sikorsky στο ιρακινό Κουρδιστάν, όπου ο τουρκικός στρατός στοχεύει βάσεις Κούρδων ανταρτών.  Οι τουρκικές επιχειρήσεις έχουν εντείνει τις σχέσεις με την ιρακινή κυβέρνηση στη Βαγδάτη.

 Το PKK ισχυρίστηκε ότι κατέρριψε το ελικόπτερο ως αντίποινα για τη δολοφονία ενός από τους διοικητές του από την Τουρκία, ενώ η Τουρκία ισχυρίστηκε ότι συνετρίβη «λόγω τεχνικών ζητημάτων».

 Για να περιπλέξουν τα πράγματα, η Τουρκία, το Ιράν και το Ισραήλ διεξάγουν έναν κρυφό πόλεμο χαμηλού επιπέδου στο βόρειο Ιράκ στη πλάτη των Κούρδων του Ιράκ.

 «Δεν χρειαζόμαστε τις Ηνωμένες Πολιτείες.  Δεν χρειαζόμαστε μια Ευρώπη που μας θέλει διχασμένους και αδιαφορεί για τη θρησκεία, τον πολιτισμό και τις πεποιθήσεις μας….  Καθώς διαλύουμε την τρομοκρατική οργάνωση PKK, θα πρέπει να ξέρετε ότι θέλουμε επίσης να εξαφανίσουμε και τις ΗΠΑ από εδώ», είπε ο κ. Σοϊλού, αναφερόμενος στο PKK και τα παρακλάδια του στη Συρία καθώς και τη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στη χώρα που έχει καταρρεύσει από τον πόλεμο.  .

 Δεν ήταν σαφές εάν ο κ. Soylu αναφερόταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά ή μόνο στη Σουηδία και τη Φινλανδία, οι οποίες, σύμφωνα με την Τουρκία, καθυστερούν τις συμφωνίες που έγιναν την παραμονή της αποδοχής από το ΝΑΤΟ της αίτησης ένταξης των σκανδιναβικών κρατών.

 Σε παρόμοιο πνεύμα, ο κ. Ερντογάν επέκρινε την περασμένη εβδομάδα την Ελλάδα, μέλος του ΝΑΤΟ, αφού η Τουρκία κατηγόρησε την Ελλάδα ότι παρενοχλούσε τουρκικά αεροσκάφη σε αποστολή αναγνώρισης με ένα ρωσικής κατασκευής σύστημα αεράμυνας S-300.

 «Γεια Ελλάδα, ρίξτε μια ματιά στην ιστορία.  Αν προχωρήσετε παραπέρα, θα πληρώσετε βαρύ τίμημα», είπε ο κ. Ερντογάν, αναφερόμενος προφανώς στην εθνοκάθαρση το 1923 όταν οι Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Τουρκία και οι Τούρκοι εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα σε αυτό που ευφημιστικά περιγράφεται ως «ανταλλαγή πληθυσμού.  ”

 Όσοι στην Τουρκία είναι πρόθυμοι να διακινδυνεύσουν την οργή ενός ολοένα και πιο αυταρχικού κ. Ερντογάν  λένε ,ότι αν ήταν πρόεδρος της χώρας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Τουρκία θα πολεμούσε ταυτόχρονα τους Γερμανούς, τους Βρετανούς και τους Ρώσους.

Πηγή _ Ahval