Είναι γεγονός οτι ο σεξισμός απουσιάζει στην ζωή της Αρχαίας Αθήνας αλλά και της Σπάρτης ,παρόλο οτι οι γυναίκες θεωρητικά δεν λογίζονται να εχουν τα ίδια δικαιώματα με τον αντρικό πληθυσμό.
Η πληρέστερη συζήτηση για τη γυναικεία φύση την παρουσίασε ο Αριστοτέλης, ο οποίος πίστευε ότι στη γυναικεία ψυχή είναι «παρούσα η λειτουργία της σκέψης αλλά αδρανής». Στα Νικομάχεια Ήθη μάλιστα πρότεινε ότι εξαιτίας της ηθικής της αδυναμίας έπρεπε να παντρεύεται σε νεαρή ηλικία και να κλείνεται στο σπίτι.
Αν και οι γυναίκες δεν είναι ισότιμες με τους άνδρες στην διαχείριση των κοινών, παρόλα αυτά σε θέματα που αφορούσαν την οικογένεια οι γυναίκες είχαν τον κυρίαρχο ρόλο. Αν δε η γυναίκα είχε έντονη προσωπικότητα επηρέαζε και τα κοινά, λαμπρό παράδειγμα η Ασπασία του Περικλή και η Γοργώ του Λεωνίδα . Ειδικά σε ό,τι αφορά στη Σπάρτη οι γυναίκες «ξέφυγαν πραγματικά από την πατρική η συζυγική κηδεμονία», παίζοντας μάλιστα ενεργητικό ρόλο στην κοινωνική και πολιτική σκηνή. Στην ουσία οι γυναίκες είχαν απο τότε βαρύνοντα λόγο σε όλα ,άσχετα αν αυτο δεν ήταν παραδεκτό απο τους άνδρες αλλά και απο τους συγγραφείς, φιλοσόφους και ποιητές της εποχής εκείνης.
Αυτός που κατέδειξε την γυναικεία δυναμική της εποχής ειναι ο Αριστοφάνης . Το έργο του Λυσιστράτη ,το οποίο εκτός των άλλων είναι ενας αντιπολεμικός παιάνας και ύμνος στην ειρήνη, είναι συγχρόνως και μια ”υπόκλιση” στην γυναικεία προσωπικότητα. Σε κάθε περίπτωση ,κάπου εκεί στην Λυσιστράτη γεννίεται εστω και σε υπολανθάνουσα κατάσταση η ιδέα του φεμινισμού.
Η σεξουαλική απεργία που επιβάλλουν οι Αθηναίες και οι Σπαρτιάτισσες στους άντρες τους για να τους υποχρεώσουν να σταματήσει ο Πελλοπονησιακός πόλεμος είναι πρωτοποριακή για την εποχή.
Εκτος από τη Λυσιστράτη, η Αθηναία Κλεονίκη, η νεαρή Μυρρίνη, και η Σπαρτιάτισσα Λαμπιτώ λαμβάνουν μέρους στην κατάστρωση του σχεδίου.
Την αρχική ιδέα έχει συλλάβει η Λυσιστράτη η οποία για αυτόν το λόγο έχει συγκαλέσει κρυφά όλες τις Αθηναίες αλλά και γυναίκες από τις υπόλοιπες πόλεις. Οι γυναίκες συγκεντρώνονται αλλά όταν εκείνη τους προτείνει την κήρυξη ερωτικής αποχής μέχρι οι άντρες να αποφασίσουν τη λήξη του πολέμου, αρχικά διαφωνούν. Τελικά και μετά από έντονους δισταγμούς πείθονται όταν η σπαρτιάτισσα Λαμπιτώ με αποφασιστικότητα προσχωρεί στο σχέδιο της Λυσιστράτης. Η απόφαση σφραγίζεται με όρκο πάνω στο κρασί.Οι ηλικιωμένες γυναίκες έχουν κυριεύσει την Ακρόπολη, εκεί όπου βρίσκεται το θησαυροφυλάκιο των δημοσίων χρημάτων με τα οποία επιδοτούντο οι πολεμικές επιχειρήσεις. Οι άντρες βρίσκονται σε μειονεκτική θέση πλέον . Άνευ ”κοκού” και άνευ χρυσού δύσκολο να παρθούν αποφάσεις με καθαρό μυαλό.
Η Λυσιστράτη κατηγορεί Αθηναίους και Σπαρτιάτες γιατί πρόδωσαν την κοινή θρησκευτική και πολιτιστική τους κληρονομιά. Οι γυναίκες έιχαν κατορθώσει να επιβάλλουν την πανελλήνιο Ειρήνη , σε μια Ελλάδα που αλληλοεξοντωνόταν καθιστώντας τους άνδρες άφραγκους και συγχρόνως ικέτες του έρωτα.
Χωρίς λεφτά και χωρίς έρωτα η ανδρική υπεροχή εχει ταπεινωθεί ανεπανάληπτα.
Ίσως να μην είναι κακή ιδέα για μια παγκόσμια Ειρήνη ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γηξκ.