Πάνω από πέντε χρόνια μετά τον πυροβολισμό του γιου του στην πιο θανατηφόρα μαζική δολοφονία στη σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ, ο Richard Berger εξακολουθεί να αναρωτιέται γιατί.
Γιατί ο Stephen Berger δολοφονήθηκε την επομένη του εορτασμού των 44ων γενεθλίων του. Γιατί ο ένοπλος έριξε βροχή από σφαίρες πάνω από το Λας Βέγκας το 2017, μετατρέποντας ένα φεστιβάλ κάντρι μουσικής σε λουτρό αίματος. Γιατί ο αριθμός των νεκρών του μακελειού δεν συγκλόνισε τους ηγέτες των ΗΠΑ ώστε να κάνουν περισσότερα για να αποτρέψουν τέτοιου είδους βία να συμβεί ξανά και ξανά.
Γιατί;
"Είναι απλά μια τρύπα στην καρδιά μας", δήλωσε ο Μπέργκερ. "Απλά δεν ξέρουμε και δεν ξέρουμε τι να πούμε".
Για τους Μπέργκερ, τις οικογένειες των άλλων 59 θυμάτων στο Λας Βέγκας - και τους συγγενείς και φίλους αμέτρητων άλλων που σκοτώθηκαν σε μαζικές δολοφονίες σε όλη τη χώρα τα χρόνια που ακολούθησαν - τα ερωτήματα είναι εξίσου μεγάλα τώρα όσο και όταν συνέβησαν τα εγκλήματα. Ωστόσο, το μακελειό συνεχίζεται.
Κατά τους πρώτους τέσσερις μήνες και έξι ημέρες του τρέχοντος έτους, 115 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε 22 μαζικές δολοφονίες - κατά μέσο όρο μία μαζική δολοφονία την εβδομάδα. Αυτό περιλαμβάνει την αιματοχυσία του Σαββάτου σε εμπορικό κέντρο στην περιοχή του Ντάλας, όπου οκτώ άνθρωποι πυροβολήθηκαν θανάσιμα.
Ο συνολικός αριθμός αντιπροσωπεύει τον υψηλότερο αριθμό θανάτων από μαζικές δολοφονίες τόσο νωρίς μέσα στο έτος από το 2006 τουλάχιστον, σύμφωνα με ανάλυση δεδομένων του Associated Press, και οι θάνατοι συνέβαιναν ήδη με ρυθμό ρεκόρ πριν εκτυλιχθεί η φρίκη στο Τέξας.
Οι φρικαλεότητες οφείλονται σχεδόν αποκλειστικά στην ένοπλη βία, καθώς και τα 22 περιστατικά του 2023 αφορούσαν με κάποιο τρόπο πυροβόλα όπλα. Οι μαζικοί πυροβολισμοί αντιπροσωπεύουν τη συντριπτική πλειονότητα των μαζικών δολοφονιών, αν και υπάρχουν παραδείγματα όπου ο δράστης χρησιμοποίησε επίσης μαχαίρια ή άλλα όπλα.
Οι ειδικοί επισημαίνουν μερικούς παράγοντες που συμβάλλουν: γενική αύξηση όλων των τύπων ένοπλης βίας τα τελευταία χρόνια- η διάδοση των πυροβόλων όπλων εν μέσω χαλαρών νόμων περί όπλων- οι επιπτώσεις της πανδημίας του κοροναϊού, συμπεριλαμβανομένου του άγχους της πολύμηνης καραντίνας- ένα πολιτικό κλίμα που δεν είναι σε θέση ή δεν επιθυμεί να αλλάξει το status quo με ουσιαστικό τρόπο- και η αυξημένη έμφαση στη βία στην κουλτούρα των ΗΠΑ.
Τέτοιες εξηγήσεις δεν παρηγορούν μόνο τις οικογένειες που διαλύθηκαν από τις δολοφονίες, αλλά και τους απανταχού Αμερικανούς που ταλανίζονται από το αλυσιδωτό, συλλογικό τραύμα της μαζικής βίας.
Οι φετινές δολοφονίες συνέβησαν με διαφορετικούς τρόπους, από οικογενειακές και γειτονικές διαμάχες μέχρι πυροβολισμούς σε σχολεία και χώρους εργασίας και εκρήξεις πυροβολισμών σε δημόσιους χώρους. Έχουν λάβει χώρα τόσο σε αγροτικές όσο και σε αστικές περιοχές. Μερικές φορές οι άνθρωποι γνώριζαν τους δολοφόνους τους- μερικές φορές όχι.
Τα λουτρά αίματος ορίζονται από το FBI ως μαζικές δολοφονίες όταν τα γεγονότα περιλαμβάνουν τέσσερις ή περισσότερους νεκρούς μέσα σε 24 ώρες, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται ο δράστης. Το Associated Press και η USA Today έχουν παρακολουθήσει και συγκεντρώσει εκτενή στοιχεία για αυτές τις βίαιες επιθέσεις σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Northeastern.
Το κίνητρο του δράστη του Λας Βέγκας παραμένει άγνωστο, ακόμη και τώρα. Ο τζογαδόρος με τα υψηλά στοιχήματα ήταν προφανώς θυμωμένος για τον τρόπο με τον οποίο τον αντιμετώπιζαν τα καζίνο παρά την ιδιότητα του υψηλού παίκτη, αλλά το FBI δεν έχει αποκαλύψει ποτέ έναν οριστικό λόγο για τη σφαγή, η οποία κατέληξε με περισσότερες ζωές να χάνονται από οποιαδήποτε άλλη μαζική δολοφονία εδώ και δεκαετίες.
Στο σταθερό ρυθμό θανάτου του 2023 συνέβαλαν: η φρικτή δολοφονία-αυτοκτονία στη Γιούτα που άφησε πίσω της πέντε παιδιά, τους γονείς τους και τη γιαγιά τους νεκρούς λίγες ημέρες πριν από τη νέα χρονιά- ο θανάσιμος πυροβολισμός έξι ανθρώπων, μεταξύ των οποίων τρία 9χρονα παιδιά, σε δημοτικό σχολείο στο Νάσβιλ- οι διαδοχικές επιθέσεις στην Καλιφόρνια σε στούντιο χορού και σε φάρμες μανιταριών- και οι πυροβολισμοί σε εμπορικό κέντρο στο Άλεν του Τέξας το Σάββατο, όταν, σύμφωνα με τις αρχές, ένας ένοπλος βγήκε από ένα αυτοκίνητο και άρχισε αμέσως να πυροβολεί εναντίον ανθρώπων.
Ωστόσο, ενώ αυτά τα τραγικά γεγονότα συγκεντρώνουν υπερβολικά μεγάλη προσοχή στα ειδησεογραφικά μέσα και στο μυαλό του κοινού, αντιπροσωπεύουν μόνο ένα μικρό κλάσμα των συνολικών θανάτων από όπλα.
Πολύ συχνότερα είναι οι θανατηφόροι πυροβολισμοί που αφορούν λιγότερα από τέσσερα άτομα και οι θάνατοι από ενδοοικογενειακή βία. Και έπειτα υπάρχουν και οι αυτοκτονίες, οι οποίες αποτελούν περισσότερο από το ήμισυ των 14.000 θανάτων από όπλα μέχρι στιγμής φέτος, σύμφωνα με το αρχείο Gun Violence Archive, το οποίο παρακολουθεί τα μέσα ενημέρωσης και τις αναφορές της αστυνομίας για να συγκεντρώσει στοιχεία.
Παρόλα αυτά, οι μαζικές δολοφονίες προκαλούν τον πιο βαθύ φόβο στις καρδιές των περισσότερων ανθρώπων.
"Όλοι οι άνθρωποι σε όλη τη χώρα στέλνουν τα παιδιά τους σε σχολεία - και ανησυχούν για το αν στείλουν το παιδί τους στο σχολείο, θα το πυροβολήσουν;", δήλωσε ο Daniel Webster, καθηγητής στο Johns Hopkins Center for Gun Violence Solutions.
Το γεγονός είναι ότι, αν και είναι λιγότερο συχνές από άλλους θανάτους από όπλα, οι μαζικές δολοφονίες συνεχίζουν να συμβαίνουν - 20 χρόνια μετά το Columbine, 10 χρόνια μετά το Sandy Hook, πέντε χρόνια μετά το Λας Βέγκας και λιγότερο από ένα χρόνο μετά τις σφαγές σε ένα σούπερ μάρκετ στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης και σε ένα δημοτικό σχολείο στο Uvalde του Τέξας.
Το οποίο οδηγεί πίσω στο ίδιο βασανιστικό ερώτημα: Γιατί;
Οι άνθρωποι που μελετούν τέτοιου είδους βία είναι επίσης μπερδεμένοι από τον συνεχή ρυθμό της κτηνωδίας.
"Έχουμε πολλά παραδείγματα πραγμάτων που φαίνεται να βρίσκονται σε οριακό σημείο σε αυτή τη χώρα", δήλωσε η Katherine Schweit, πρώην στέλεχος του FBI που δημιούργησε το πρωτόκολλο της υπηρεσίας για τους ενεργούς δράστες μετά το Sandy Hook. "Όταν μου ζητήθηκε να εργαστώ πάνω σε αυτό το θέμα το 2013, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι 10 χρόνια αργότερα θα εξακολουθούσα να εργάζομαι πάνω στο ίδιο πράγμα".
Οι ερευνητές θα χρειαστούν χρόνια -αν είναι καν δυνατόν- για να εντοπίσουν τι κρύβεται πίσω από τη δραστική αύξηση της ένοπλης βίας. Οι υποστηρικτές λένε ότι υπάρχουν μέτρα που θα μπορούσαν ίσως να αποτρέψουν τέτοια εγκλήματα -μεταξύ αυτών η μεταρρύθμιση των πυροβόλων όπλων και η απαγόρευση των όπλων- αλλά σημειώνουν ότι δεν υπάρχει μεγάλη όρεξη στο Καπιτώλιο για την εφαρμογή τους.
"Νομίζω ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μια σχέση με τα όπλα που δεν μοιάζει με καμία άλλη χώρα στον κόσμο", δήλωσε η Kelly Drane, διευθύντρια ερευνών του Νομικού Κέντρου Giffords για την Πρόληψη της Βίας με Όπλα. "Αυτά τα γεγονότα είναι συνέπεια της αποτυχίας μας να θέσουμε σε εφαρμογή μέτρα πρόληψης".
Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, ένθερμος υποστηρικτής του αυστηρότερου ελέγχου της οπλοκατοχής, είναι απογοητευμένος από την απροθυμία του Κογκρέσου να περάσει την απαγόρευση ορισμένων ημιαυτόματων τυφεκίων απέναντι στο πανίσχυρο λόμπι των όπλων με επικεφαλής την Εθνική Ένωση Τυφεκίων. Η NRA δεν απάντησε σε διαδικτυακό αίτημα για σχολιασμό.
Οι νομοθέτες πέρασαν ένα νομοσχέδιο-ορόσημο για τη βία των όπλων, το οποίο για τους ίδιους αποτέλεσε ορόσημο, το οποίο αυστηροποιεί τους ελέγχους ιστορικού για τους νεότερους αγοραστές, κρατάει τα όπλα μακριά από περισσότερους παραβάτες ενδοοικογενειακής βίας και βοηθά τις πολιτείες να χρησιμοποιούν νόμους με κόκκινη σημαία, οι οποίοι επιτρέπουν στην αστυνομία να ζητά από τα δικαστήρια να παίρνουν θανατηφόρα όπλα από ανθρώπους που δείχνουν σημάδια ότι θα μπορούσαν να γίνουν βίαιοι. Ο Μπάιντεν υπέγραψε το νομοσχέδιο ως νόμο πέρυσι.
Η νομοθεσία και άλλα μέτρα δεν έχουν κάνει πολλά για να επιβραδύνουν το ρυθμό της βίας ή να απαλύνουν τον πόνο του έθνους, ο οποίος έχει επιδεινωθεί περαιτέρω από την πανδημία, την κλιματική αλλαγή και τη φυλετική αναμέτρηση μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από την αστυνομία.
"Αυτές οι τραγωδίες επιδεινώθηκαν η μία μετά την άλλη, καθιστώντας το σχεδόν υπερβολικό για να το αντέξει κανείς", δήλωσε η Roxanne Cohen Silver, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Irvine, η οποία μελετά την αντιμετώπιση τραυματικών γεγονότων της ζωής.
Οι μαζικές δολοφονίες, σημείωσε η Silver, "είναι απλώς άλλη μια τραγωδία στην κορυφή όλων αυτών των άλλων ψυχολογικών και συναισθηματικών προκλήσεων".
Ο πατέρας του Στίβεν Μπέργκερ, Ρίτσαρντ, είναι σήμερα 80 ετών. Περνάει τις μέρες του με τα εγγόνια του - το ένα είναι τερματοφύλακας ποδοσφαίρου και του θυμίζει τον Steve, ο οποίος είχε πάθος με το μπάσκετ. Η οικογένειά τους απονέμει ετήσιες αθλητικές υποτροφίες στο λύκειο του Stephen.
Ο Berger παρακολουθεί τους εφήβους καθώς πλησιάζουν στην επόμενη φάση της νεαρής ζωής τους, γεμάτοι υποσχέσεις και γεμάτοι ζωή. Όμως ο δικός του γιος είναι νεκρός και πέντε χρόνια αργότερα εξακολουθεί να αναρωτιέται:
Γιατί;
__
Η συγγραφέας του Associated Press Darlene Superville στην Ουάσιγκτον συνέβαλε σε αυτό το ρεπορτάζ.
Πηγή : Associated Press
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γηξκ.