ΕΡΝΤΟΓΑΝ : Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ «ΥΒΡΙΔΙΟΥ» -

Ερντογάν : Ενσαρκώθηκε  σε ενα ανθεκτικό υβριδιο πολιτικής  που μέχρι σήμερα του επέτρεψε να επιβιώσει..

Ανάμεσα σε ενα  «Αρμαγεδώνα» καταιγιστικών ποικιλότροπων εξελίξεων από τριετίας σχεδόν για την Τουρκία, ο Πρόεδρος Ερντογάν όχι μόνο επιβιώνει αλλά και διανθίζεται με περγαμηνές δόξας λαμπρές. 

Πραγματικά είναι αξιοσημείωτο οτι ο φερόμενος ως ο «αντιπαθητικός» και «αναξιόπιστος» τρόπον τινα της Δύσης , επιβιώνει !

Είτε  το θέλουμε είτε οχι ,παρά την προτεραία ηθική και πολιτική του διαπόμπευση για ανακόλουθη συμπεριφορά προς την Συμμαχική Κοινότητα ,παρά ταύτα  εγκαθιδρύσε ενα ηγετικό status «Διεθνούς» διαμεσολαβητή και παράγοντα "Ειρήνης".

Κατορθώνει μέσα σε ενα παγκόσμια περιπεπλεγμένο σκηνικό κυρώσεων και αντικυρώσεων να εξέρχεται "αβρόχοις ποσί διαπεράσασαι".

Από την άλλη πλευρά πάλι στην  εσωτερική του πολιτική ,

ο παραληρηματικός του λόγος πείθει ή και πειθαναγκάζει ακόμα  όταν αυτό είναι αναγκαίο , σε άμεση αλλά και έμμεση αποτροπή της οποιασδήποτε τυχόν απειλής της διασαλευθείσας τάξης.

Πρόκειται άραγε για έναν πραγματικό "ηγέτη", ή δίνει τελικά  την «σκηνοθετημένη»εικόνα ενός «ηγέτη» η οποία εμπεριέχει ολα εκείνα τα χαρακτηριστικά της απόλυτης "τυχοδιωκτικής" υφής. 

Όσον  αφορά τον εκλογικό σώμα της Τουρκίας τουλάχιστον κατα την πλειοψηφία  , τα μέχρι σήμερα γεγονότα τείνουν εκεί  ,δηλαδή στην γενική καταξίωση του ως αδιαμφισβήτητου εκφραστή  της κατά τον Θουκιδίδη οριζόμενης έννοιας της  "του πρώτου ανδρός αρχής". Καθόσον όσον  όμως αφορά την δυτική "αντιμετώπιση" του συμπεριλαμβανομένου ασφαλώς  και του Ισραήλ ,η εικόνα  είναι πλήρως «απομυθοποιημένη »   και εκ θεμελίων διαφοροποιημένη .

Παρά ταύτα ο Ερντογάν έμπειρος πλέον και κατόπιν πολυετούς  ενασχόλησης του με τα “ κοινά ” , χειραγωγεί με χαρακτηριστική και χαρισματική ευελιξία τόσο τα "οίκοθεν” όσο και τα "έξωθεν".

Εξαιρετικός ισορροπιστής ,κινούμενος με ρυθμούς ακριβείας «ρωσικού» μπαλέτου έχει πλήρη αντίληψη των γεγονότων, ενσωματώνοντας και αφομοιώνοντας αυτόματα τις εξελίξεις, σε οποιαδήποτε εξωτερική ή εσωτερική πολιτική κληθεί να ασκήσει.

Αξιοσημείωτο είναι οτι ενώ η Τουρκία- των πολλών- βρίσκεται εντός του πεδίου μια επαπειλούμενης γενικής  "λιμοκτονίας ", οι αντιδράσεις προς το παρόν είναι από "ισχνές" έως ανεπαίσθητα ενοχλητικές για τον Τούρκο Πρόεδρο. Εξάλλου η κοινωνική "μάζα" των γειτόνων μετά το τέλος της εποχής των "Νεότουρκων" του Κεμάλ ,ουδέποτε έδωσε δείγματα γενικευμένης εσωτερικής  κοινωνικής αντίδρασης ακόμα και όταν η ασκούμενη εναντίον της καταπίεση ήταν ασφυκτική. 

Όλες οι μετα κεμαλικές ηγεσίες ηγεσίες της Τουρκίας καλλιέργησαν  στο απώτατο βαθμό το  «φόβητρο» της Κουρδικής όσο και της  Ελληνικής απειλής ,το οποίο με «χαρισματικό» τρόπο εχουν μετουσιώσει σε χειριστική συμπεριφορά ελέγχου και καταστολής της κοινωνίας απο οποιεσδήποτε διεκδικήσεις. Όλα αυτά σε συνδυασμό με ένα αλυτρωτισμό οθωμανικής νοστοαλγίας.

Ο Ερντογάν χαρακτηρίζεται ως αναξιόπιστος μεν συνομιλητής των Ευρωπαίων και της Δύσης γενικότερα αλλά είναι πάντοτε «ευπρόσδεκτος» , ακόμα και με την ιδιότητα του «επιτήδειου» ουδέτερου. Έστω και αν έχει  παρεκκλίνει  συστηματικά   από τα υπαισχημένα  , αδιαφορώντας προκλητικά για παντός είδους θέσμιση  του Διεθνούς Δικαίου  διολισθένοντας  κατα το δοκούν από οποιαδήποτε Συμμαχική δέσμευση ή συμφωνία.

Θιασώτης και πιθανώς γοητευμένος από τον Νικολό Μακιαβέλι , μετερχόμενος σε πράξη ολα τεχνάσματα του βιβλίου του «Ο ΗΓΕΜΩΝ» ,ενσαρκώθηκε σε ενα ανθεκτικό υβριδιο πολιτικής  που μέχρι σήμερα του επέτρεψε να ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ.