“Η πληγή των Μυστικών Υπηρεσιών”

Είναι πιθανό ότι κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ορισμένα εθνικά συστήματα πληροφοριών, ειδικά εκείνα των μεγάλων χωρών, ξεπέρασαν το βέλτιστο μέγεθός τους.  Ορισμένες χώρες αντιμετώπισαν επίσης προβλήματα στον έλεγχο των συστημάτων πληροφοριών τους.  

• Τόσο στις δημοκρατίες όσο και στις αυταρχικές κοινωνίες, αυτές οι οργανώσεις είναι σε θέση να απαιτούν οι δραστηριότητές τους και οι πληροφορίες που συλλέγουν να παραμένουν μυστικές, όχι μόνο από το κοινό αλλά και από τους περισσότερους κυβερνητικούς αξιωματούχους.  Η ανάγκη για μυστικότητα καθιστά προφανώς δύσκολη την επίτευξη επαρκούς εποπτείας.  

• Επιπλέον, οι μυστικές υπηρεσίες ιστορικά έχουν χρησιμοποιηθεί ως οχήματα πολιτικής συνωμοσίας και ίντριγκας.  Εν μέρει λόγω της ταχέως εξελισσόμενης τεχνολογίας, τα συστήματα πληροφοριών είναι πιθανό να αποκτήσουν ισχύ και αυτονομία στον 21ο αιώνα.  

• Για να αποφύγουν να γίνουν εικονικοί κρατούμενοι τους, τα νομοθετικά και εκτελεστικά όργανα πρέπει να έχουν επίγνωση της ανάγκης για αποτελεσματικούς πολιτικούς ελέγχους.

•  Η απόφαση για την ίδρυση της CIA αντανακλούσε την εμπειρία των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με το OSS και τη μεταπολεμική επιθυμία να δημιουργήσουν έναν κεντρικό οργανισμό για την άμυνα.  Ο οργανισμός αυτός επρόκειτο να περιλαμβάνει ένα μερικώς ενοποιημένο Υπουργείο Άμυνας και ένα Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (NSC), υπό την προεδρία του προέδρου.  Η CIA είναι υπό τη δικαιοδοσία του NSC.

•  Στο τέλος του πολέμου υπήρξε έντονη συζήτηση για το πόσο μεγάλος συγκεντρωτισμός χρειαζόταν.  Κάποιοι ήθελαν ένα ενιαίο γενικό σύστημα πληροφοριών που θα εξαλείφει τις ξεχωριστές μονάδες που λειτουργούσαν από τον στρατό, το ναυτικό και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.  Άλλοι ήθελαν να παραδώσουν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ όλες εκτός από τις τεχνικές στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών.  Το αποτέλεσμα ήταν ένας συμβιβασμός που δημιούργησε τη CIA, αλλά επέτρεψε σε άλλα τμήματα και υπηρεσίες να διατηρήσουν τα δικά τους τμήματα πληροφοριών. 

 

• Έκτοτε, η ιδέα ενός ενιαίου συστήματος πληροφοριών έχει δώσει τη θέση της στην ιδέα μιας «κοινότητας πληροφοριών» που περιλαμβάνει τη CIA, την Υπηρεσία Πληροφοριών Άμυνας (DIA), ξεχωριστά επιτελεία πληροφοριών στρατού, ναυτικού και αεροπορίας, τις υπηρεσίες πληροφοριών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, την Εθνική  Υπηρεσία Ασφαλείας (NSA), μονάδα πυρηνικών πληροφοριών του Υπουργείου Ενέργειας και το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (FBI).  

• Ο Νόμος Εθνικής Ασφάλειας (1947), ο οποίος παρέμεινε ο βασικός χάρτης για την οργάνωση των αμερικανικών πληροφοριών, ανέθεσε στη CIA πέντε συγκεκριμένες λειτουργίες: (1) παροχή συμβουλών στο NSC για θέματα πληροφοριών που σχετίζονται με την εθνική ασφάλεια, (2) εισήγηση στο NSC μέτρα  για τον αποτελεσματικό συντονισμό των δραστηριοτήτων πληροφοριών των υπηρεσιών και των κυβερνητικών υπηρεσιών, (3) συλλογή και αξιολόγηση ξένων πληροφοριών και διασφάλιση της σωστής διαβίβασής τους εντός της κυβέρνησης, (4) παροχή πρόσθετων υπηρεσιών για άλλες υπηρεσίες πληροφοριών που καθορίζει το NSC  μπορούν να εκτελούνται καλύτερα κεντρικά και (5) να εκτελούν άλλες λειτουργίες και καθήκοντα που σχετίζονται με πληροφορίες εθνικής ασφάλειας, όπως μπορεί να κατευθύνει το NSC. 

•  Η CIA διεξάγει επίσης μυστική πολιτική και οικονομική παρέμβαση, ψυχολογικό πόλεμο και παραστρατιωτικές επιχειρήσεις σε άλλες χώρες, λειτουργίες που αντιμετωπίστηκαν ως ψυχροπολεμική αναγκαιότητα με βάση μια κάπως χαλαρή ερμηνεία του αρχικού χάρτη.  Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και την ψήφιση του νόμου για την εσωτερική ασφάλεια το επόμενο έτος, αναλυτές της CIA ενσωματώθηκαν στα τμήματα πληροφοριών του νέου Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας.  Αξιωματικοί της CIA διορίστηκαν επίσης να εργαστούν σε μονάδες του FBI και πράκτορες του FBI άρχισαν να εργάζονται στα κεντρικά γραφεία της CIA.  Στη συνέχεια, η θέση του διευθυντή των εθνικών πληροφοριών ιδρύθηκε για να συντονίζει τις δραστηριότητες των διαφόρων υπηρεσιών πληροφοριών.  

• Ο διευθυντής υπηρέτησε επίσης ως επικεφαλής σύμβουλος του προέδρου σε θέματα πληροφοριών.
• Στις αρχές του 21ου αιώνα θεωρήθηκε ότι η CIA απασχολούσε 15.000 έως 20.000 άτομα πλήρους απασχόλησης στις Ηνωμένες Πολιτείες, κυρίως στην Ουάσιγκτον, DC, και αρκετές χιλιάδες ακόμη στο εξωτερικό.  Πολιτικές και επιχειρησιακές κατευθυντήριες γραμμές για τη CIA περιέχονται σε περιοδικά αναθεωρημένες προεδρικές εκτελεστικές διαταγές και σε πολυάριθμες μυστικές Οδηγίες Πληροφοριών του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, οι οποίες καθορίζουν τις λειτουργίες της CIA και καθιερώνουν δικαιοδοσίες σε τομείς στους οποίους άλλες υπηρεσίες πληροφοριών ενδέχεται να έχουν αξίωση.