Πως απέτυχε η οικονομία της Τουρκίας

Η πληθυσμιακή ισχύς ενός κράτους δεν αποτελεί κατ’ ανάγκη και οικονομική αυτοδυναμία όταν ο πληθυσμός δεν συμβάλλει στην παραγωγή . Παράδειγμα η Κορέα που υπερκέρασε την Τουρκία   

Άρθρο από το  Medyascope

Το πρώτο γράφημα που ακολουθεί έχει ως στόχο να καταδείξει τη συχνά αναφερόμενη σύγκριση μεταξύ της Τουρκίας και της Νότιας Κορέας. 

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο πληθυσμός ήταν 45,3 εκατομμύρια στην Τουρκία και 38,1 εκατομμύρια στην Κορέα, το ΑΕΠ ήταν 96,6 δισεκατομμύρια στην Τουρκία και 65,4 δισεκατομμύρια στην Κορέα και το κατά κεφαλήν εισόδημα ήταν 2.134 δολάρια στην Τουρκία και 1.715 δολάρια στην Κορέα. 

Στο τέλος του 2022, ο πληθυσμός είναι 85,3 εκατομμύρια στην Τουρκία και 51,6 εκατομμύρια στην Κορέα, το ΑΕΠ είναι 906 δισεκατομμύρια στην Τουρκία και 1,7 τρισεκατομμύρια στην Κορέα, και το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 10.618 στην Τουρκία και 32.250 στην Κορέα. Το παρακάτω γράφημα, που δείχνει το κατά κεφαλήν εισόδημα, αποκαλύπτει ότι η Κορέα έχει τριπλασιάσει σε αυτή την κούρσα στην οποία ξεκίνησε καθυστερημένα. 

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο πληθυσμός της Τουρκίας αυξήθηκε κατά 1,9 φορές, ενώ ο πληθυσμός της Κορέας αυξήθηκε κατά 1,3 φορές. Από αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ενώ στην Τουρκία αυξήθηκε ο πληθυσμός που δεν συμβάλλει στην παραγωγή, στην Κορέα αυξήθηκε ο πληθυσμός που συμβάλλει στην παραγωγή.

Το παρακάτω γράφημα, το οποίο συγκρίνει το κατά κεφαλήν εισόδημα των τριών βαλκανικών χωρών (Βουλγαρία, Ρουμανία και Σερβία) με την Τουρκία, δείχνει μια πολύ πιο πρόσφατη πραγματικότητα. Όπως φαίνεται από το γράφημα, η Τουρκία ήταν πολύ μπροστά από τις τρεις αυτές χώρες το 2000. Η πρωτιά αυτή διαρκεί μέχρι το 2017. Στο τέλος του 2022, η Τουρκία προηγείται οριακά μόνο της Σερβίας, έχοντας χάσει σημαντική δυναμική κατά τη μετάβαση σε προεδρικό καθεστώς. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Σερβία θα γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2025, μπορεί να προβλεφθεί ότι θα αφήσει πίσω της την Τουρκία την επόμενη περίοδο.

Το παρακάτω γράφημα αποσκοπεί στη σύγκριση του πληθωρισμού και των επιτοκίων της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας, των ανεπτυγμένων χωρών και της Κίνας. Όλες οι χώρες εκτός από την Κίνα και την Τουρκία έχουν επιτόκια μερικές ποσοστιαίες μονάδες κάτω από τον πληθωρισμό. Τα νομίσματα όλων αυτών των χωρών (ΗΠΑ, Ευρωζώνη, Ιαπωνία και Ηνωμένο Βασίλειο) είναι αποθεματικά νομίσματα. Με άλλα λόγια, οι χώρες αυτές εισάγουν τις εισαγωγές τους και πληρώνουν τα εξωτερικά τους χρέη στο δικό τους νόμισμα. Ωστόσο, η Κίνα και η Τουρκία πρέπει να αποκτήσουν το νόμισμα μιας από αυτές τις χώρες προκειμένου να εισάγουν και να πληρώσουν τα εξωτερικά τους χρέη (το νόμισμα της Κίνας, το γουάν, έχει συμπεριληφθεί στο καλάθι των SDR του ΔΝΤ, αλλά δεν αντιμετωπίζεται ακόμη ως αποθεματικό νόμισμα στον κόσμο). Ως εκ τούτου, δεν αποτελεί πρόβλημα για τις χώρες αυτές να καθορίζουν επιτόκια μερικές ποσοστιαίες μονάδες κάτω από τον πληθωρισμό. Από την άλλη πλευρά, η Κίνα, γνωρίζοντας ότι μια τέτοια προσέγγιση θα προκαλούσε προβλήματα, θέτει επιτόκια πάνω από τον πληθωρισμό. Η Τουρκία, από την άλλη πλευρά, προσπαθεί εδώ και περίπου δύο χρόνια να αποδείξει στον κόσμο τη θέση "το επιτόκιο είναι η αιτία και ο πληθωρισμός είναι το αποτέλεσμα", θέτοντας επιτόκια πολύ κάτω από τον πληθωρισμό. Το γράφημα φαίνεται ότι απέδειξε στον κόσμο πόσο λάθος είναι αυτή η θέση, όχι πόσο σωστή είναι.