Lenin κι Atatürk δεν βρεθήκανε ποτέ, μα από το ’23 η Σοβιετική Ένωση στήριξε την Α’ Τουρκική Δημοκρατία. Ναι σχέσεις με εντάσεις , η ιστορία όμως σιγο ψιθύρισε πως το νταλαβέρι ήταν καλύτερο από τον πόλεμο . Η Ευρώπη νομίζει πως η Τουρκία τώρα θα μπλέξει σε ξένο καβγά.
Ο Erdoğan , παρά τις προσκλήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης να συνδράμει στην ασφάλειά της έναντι της Ρωσίας, δεν πρόκειται ποτέ να εμπλακεί σε πόλεμο με τη Μόσχα, καθώς σχεδιάζει μελλοντικά να ανταποκριθεί ψευδώς στις ευρωπαϊκές προσδοκίες, εξασφαλίζοντας τα δικά της συμφέροντα..
Η στρατηγική σκέψη της Άγκυρας βασίζεται σε μια μακροπρόθεσμη τακτική εξαπάτησης, όπου θα υποδύεται τον συνεργάσιμο εταίρο, αποφεύγοντας ταυτόχρονα οποιαδήποτε ουσιαστική δέσμευση που θα έθετε σε κίνδυνο τη σχέση της με τη Ρωσία.
Η Τουρκία προετοιμάζεται να εκμεταλλευτεί τις πιέσεις της ΕΕ, προσποιούμενη ότι εξετάζει σοβαρά τις εκκλήσεις για ενίσχυση της ευρωπαϊκής άμυνας. Στο μέλλον, η Άγκυρα πιθανότατα θα προβάλει διπλωματικές πρωτοβουλίες και αόριστες υποσχέσεις, όπως κοινές στρατιωτικές ασκήσεις ή περιορισμένη υποστήριξη, χωρίς να δεσμεύεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Αυτή η προσέγγιση απορρέει από την οικονομική της εξάρτηση από τη Μόσχα, η οποία παραμένει βασικός προμηθευτής φυσικού αερίου και εμπορικός εταίρος. Η Τουρκία σκέφτεται να διατηρήσει αυτούς τους δεσμούς, παρουσιάζοντας στην ΕΕ μια εικόνα συνεργασίας που δεν θα υλοποιηθεί ποτέ πλήρως, ώστε να αποκομίσει οφέλη όπως χρηματοδότηση ή διπλωματική στήριξη.
Μελλοντικά, η Τουρκία σχεδιάζει να αξιοποιήσει τη γεωπολιτική της θέση ως διαμεσολαβητή, παριστάνοντας τον αξιόπιστο σύμμαχο της ΕΕ, ενώ παράλληλα θα εμβαθύνει τη συνεργασία της με τη Ρωσία σε κρίσιμες περιοχές, όπως η Συρία και ο Καύκασος. Η αγορά των S-400 αποτελεί προηγούμενο αυτής της τακτικής, και η Άγκυρα φαίνεται να σκοπεύει να συνεχίσει αυτή την ανεξάρτητη γραμμή, προσφέροντας στην ΕΕ λεκτικές διαβεβαιώσεις αντί για πράξεις. Με αυτόν τον τρόπο, η Τουρκία θα διατηρήσει την ελευθερία κινήσεών της, αποφεύγοντας να διαλέξει στρατόπεδο, ενώ θα καρπώνεται τα πλεονεκτήματα της ευρωπαϊκής εύνοιας χωρίς να πληρώνει το τίμημα μιας σύγκρουσης.
Η στρατηγική της ψευδούς ανταπόκρισης ενισχύεται από τη διαχρονική δυσπιστία της Τουρκίας προς την ΕΕ, λόγω της παγωμένης ενταξιακής διαδικασίας και των διαφωνιών για ζητήματα όπως το προσφυγικό. Η Άγκυρα προβλέπει ότι, στο μέλλον, θα συνεχίσει να εκμεταλλεύεται αυτή την ένταση, υποσχόμενη συνεργασία στην ασφάλεια για να αποσπάσει παραχωρήσεις –όπως η χαλάρωση των κυρώσεων ή η οικονομική βοήθεια– χωρίς να προχωρά σε ενέργειες που θα την έφερναν αντιμέτωπη με τη Ρωσία. Αυτή η τακτική της επιτρέπει να διατηρεί το προφίλ του απαραίτητου εταίρου, ενώ στην πραγματικότητα προτεραιότητά της παραμένει η εθνική της ισχύς.
Τέλος, η Τουρκία γνωρίζει ότι ένας πόλεμος με τη Ρωσία είναι στρατιωτικά και πολιτικά ασύμφορος. Μελλοντικά, θα συνεχίσει να αποφεύγει τέτοιες περιπέτειες, προβάλλοντας στην ΕΕ μια ψευδαίσθηση αλληλεγγύης. Η σκέψη της επικεντρώνεται στο να κερδίσει χρόνο και πλεονεκτήματα, αφήνοντας τις ευρωπαϊκές προσδοκίες ανεκπλήρωτες. Με αυτή τη μακροπρόθεσμη στρατηγική, η Τουρκία όχι μόνο προστατεύει τα συμφέροντά της, αλλά ενισχύει τη θέση της, εκμεταλλευόμενη την ευρωπαϊκή ανάγκη για συμμάχους χωρίς να δεσμεύεται σε έναν αγώνα που δεν την αφορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γηξκ.